จขกท เจอหนุ่มญี่ปุ่นในที่ทำงาน อยู่คนละแผนก ช่วงแรกๆ ไม่ได้ให้ความสนใจเขาเท่าไหร่ เรียกว่าแทบไม่เคยสังเกตด้วยซ้ำ นานๆ จะเห็นบ้างว่ามีคนนี้อยู่ในที่ทำงานนะ และก็นานๆ จะเห็นเขามาคุยกับคนในแผนกซึ่ง จขกท ก็ไม่ได้สนใจ แต่บางครั้งเห็นเข้าโดยบังเอิญว่าเขามองอยู่ ถึงแม้ว่า จขกท จะรู้ตัวแล้วก็ตามเขาก็ยังมองอยู่ จนมีเหตุการณ์ที่ทำให้เริ่มสังเกตเขาบ่อยๆ แล้วมันก็เป็นการมองกันไป มองกันมา เรารู้สึกมีความสุข และก็รู้สึกว่าเขาก็ดูมีความสุข เริ่มคิดว่าเขาน่าจะรู้สึกเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เพราะไม่เคยคุยกันเลย ด้วยลักษณะงาน เคยจะได้ทำงานร่วมกัน แต่ครั้งแรกจขกท ปฏิเสธเอง ครั้งต่อๆ มาก็หลีกเลี่ยงเอง ก็เลยไม่เคยทำงานร่วมกันสักที

พอ จขกท คิดว่าเขาน่าจะรู้สึกเหมือนกันแต่ไม่กล้าเริ่ม จขกท ก็เลยเป็นฝ่ายเริ่มโดยตั้งใจขอไลน์ พอดีตอนเช้าเพิ่งเห็นว่าเขาจะเดินผ่านที่ที่ จขกท แอบมาเล่นมือถือก่อนเข้างานเหมือนกัน ถือเป็นโอกาสดี ใช้ลูกอมสื่อรัก เขียนด้วยปากกาหมึกเคมี ว่าขอไลน์เขาได้ไหม เขารับของไป แล้วก็เปล่งเสียง เอาะ เหมือนไม่ได้แปลกใจอะไร เขาเดินเข้าออฟฟิสก่อน สักพัก จขกท ถึงเดินเข้าไป ก็เห็นว่าเขาไม่ได้หลบหน้า ยังมองมาตอน จขกท เดินเข้าออฟฟิส ตอนให้ลูกอม มือ จขกท แอบโดนมือเขาด้วย อยากให้แบบสุภาพก็เลยหย่อนลงใกล้ๆ มือเขาแล้วมันไปโดน ตอนนั้นจดจ่ออยู่กับแผนการเลยไม่ได้ใจเต้นที่มือโดนมือเท่าไหร่ แต่ก็ตกใจกลัวเขาจะคิดว่าเราแต๊ะอั๋งเขาหรือเปล่า

วันต่อมา จขกท ก็ไปรอที่เดิมซึ่งก็ไปยืนเล่นมือถือก่อนเข้างานประจำอยู่แล้ว และเขาก็เดินผ่านมา แต่เขาเดินผ่านไปเลย โดยที่ไม่ได้ไลน์ ไม่ได้คำตอบ ซึ่ง จขกท ตอบตัวเองว่า มันจบแล้ว

หลังวันที่ขอไลน์เขาแบบอ้อมๆ ไปมันก็เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์และวันจันทร์ จขกท ลางาน วันอังคารกลับมา จขกท ก็ซึมๆ แล้วแหละ แต่เป็นครั้งแรกที่เห็นเขายิ้มกว้างแบบเห็นฟันตอนที่จะเดินผ่านแผนก จขกท ก่อนหน้านี้แอบได้ยินหัวหน้านินทาเขาว่าเหมือนคนบ้า บางวันอารมณ์ดีก็เดินยิ้ม บางวันหงุดหงิดก็หน้าบึ้ง 555 ซึ่ง ก่อนหน้าที่จะได้ยินหัวหน้าพูดแบบนี้ หลายวัน จขกท ก็ไม่ได้สังเกตเขาเลย บางวันถ้าบังเอิญมองเห็นว่าเขามองก็มองตอบหยอกๆ ไป ก็เลยไม่เคยเห็นเขาหน้าบึ้ง ตอนนั้นมีคนที่ปลื้มคุยกันนิดๆ ในเน็ทก็เลยหวั่นไหวยาก

ผ่านมาหลายวัน จขกท ก็ยังไม่ได้ไลน์ จริงๆ หลังจากผ่านมาหนึ่งวันแล้วยังไม่ได้ก็ไม่ได้รอ จะบอกว่าไม่ได้รอ 100% ก็คงไม่ใช่ แต่ไม่ได้คาดหวังแล้ว แต่ก็สงสัยในพฤติกรรมของเขาว่า เขาไม่ได้หลบหน้า จขกท หลังจากวันนั้น ตอนเช้า จขกท ยืนอยู่หน้าร้านขนม สายตา จขกท ก็เหม่อๆ เห็นว่าเขาเลือกจะเดินผ่านหน้า จขกท ไป ทำแบบนี้อยู่สามวัน จน จขกท ต้องหายไปเอง ไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนั้นทำไม ในเมื่อเขาก็ไม่มีสัญญาณตอบกลับว่าอยากจะไปมากกว่านี้ หรือถ้าเขาไม่สะดวกใจ ไม่อยากให้ความหวัง เขาเห็น จขกท เขาน่าที่จะหลบหน้าหลบตา กลัว จขกท คิดไปมากกว่านั้น

อ๋อ แต่มีอยู่วันที่เลิกงานค่ำ แล้ว จขกทกับเขาจะเดินมาเจอกันพอดี อยู่ๆ เขาก็หันหลังกลับเหมือนหายไปเข้าห้องน้ำ ถ้าเป็นแบบนี้ทุกครั้ง จขกท ก็ยังพอจะเข้าใจว่า เขาไม่ได้คิดอะไรจริงๆ จขกท คิดไปเอง แต่ช่วงแรกๆ ที่ จขกท เหนื่อยแล้ว ก็ยังเห็นเขามองนิ่งๆ แม้ว่า จขกท จะหันไปเห็นเขาแล้วก็ตาม เขาก็ไม่หลบสายตา

หลังจากวันที่ขอไลน์เขาแบบอ้อมๆ ไป 2 เดือน จขกท เริ่มมองหน้าเขาได้อีกครั้ง 2 เดือนที่ผ่านมาคือทำให้งานยุ่งๆ เข้าไว้ พอกลับมามองหน้าเขาได้ ดูเขาดีใจๆ ไม่รู้คิดไปเองอีกหรือเปล่า ก่อนหน้านี้เวลาเขามาคุยงานกับแผนกใกล้ๆ เขาจะพูดเสียงค่อนข้างดัง แต่ช่วง 2 เดือนที่ จขกท ยุ่งๆ อยู่กับงานไม่ได้สังเกตเขา เวลาเขามาคุยงานกับแผนกใกล้ๆ เขาจะพูดเสียงเบามาก แต่ จขกท ก็รู้ว่าเขามาอยู่ดีเพราะคนที่คุยกับเขายังพูดด้วยน้ำเสียงดังเท่าเดิม 555

พอ จขกท มองหน้าเขาได้อีกครั้ง เขาก็เข้ามาป้วนเปี้ยนในแผนก จขกท มาคุยกับหัวหน้าอย่างสนิทสนม ซัพพอร์ตดีมาก จนงง แล้วเย็นวันหนึ่งที่ในออฟฟิสเขาทำความสะอาดกัน ยุ่งๆ อยู่ จขกท ได้ยินเขาเรียกชื่อหัวหน้า จขกท แล้วก็พรวดพราดดิ่งเข้ามา ซึ่ง จขกท หลบไม่พ้น ขาก็ไปเกี่ยวกัน ขา จขกท โดนขาเขาหนีบอัดกับเก้าอี้ พยายามดึงๆ ขาจนเจ็บก็ไม่หลุด ตอนนั้นก็โมโหว่าทำไมพรวดพราดเข้ามา แล้วก็ชนคนอื่นขนาดนี้ หรือเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจไง อันนี้ จขกท คิดเอง

แล้วก็มีครั้งนึงซึ่งตอนนั้น จขกท ก็ยังมองหน้าเขาไม่ได้เต็มที่ พอดีต้องเดินไปทางเดียวกันในออฟฟิสแล้วเขาเดินตามหลัง เขาดีดนิ้วขึ้นมา จขกท ต้องเดินเลี้ยวออกประตูไปพอดีและเขาก็คงเดินใกล้จะถึงแผนกแล้วมั้งก็เลยหยุดดีด

พฤติกรรมแบบนี้มีอะไร หรือไม่มีอะไร จขกท คิดไปเองหรือเปล่าคะ ขอโทษที่เล่ายาวแล้วก็วกวน บางทีก็ไม่รู้ว่าใส่รายละเอียดไปแล้วจะเป็นการคิดเข้าข้างตัวเองหรือเปล่า ถ้าไม่ใส่ก็คิดว่ามันไม่มีอะไรให้สงสัยนี่นา ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ