สวัสดีค่ะ
ช่วงต้นปีได้มีโอกาสคุยกับผู้ชายญี่ปุ่นคนนึงค่ะ
เขาเป็นเพื่อนเรา แต่เป็นเพื่อนที่มีคุยเล่นบ้าง
ส่วนตัวคิดว่าไม่สนิทค่ะ เพราะอยู่ไกล55555555 ไม่ได้แชทกันด้วย
รู้จักกันตั้งแต่ปีที่แล้ว เขามาไทยบ้าง นานๆที พอมาไทยทีเราก็มีโอกาสได้เจอนิดๆหน่อยๆ
พอช่วงต้นปีนี้ เราได้มีโอกาสไปทานข้าวกับเขามาค่ะ และรู้ตัวเองเลยว่าเริ่มชอบเขา
หลังจากนั้นมาก็พยายามตีเนียนไลน์หาเขาบ้าง5555 พอเขากลับไปญี่ปุ่นแล้วเราก็มีตีเนียนไลน์ชวนคุย
เขาก็ตอบเราตลอดเลยนะคะ แรกๆก็มีกวนกันบ้าง พอเวลาผ่านไปก็เริ่มมีให้กำลังใจเขาในการทำงาน
คุยกันมาตลอดแทบทุกวัน แค่ไลน์นะคะ ไม่ได้โทรหากัน
แต่พอช่วงต้นเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา เรามีปัญหากันค่ะ
ถึงขั้นเคลียร์เลยว่า เขาคิดอย่างไรกับเรา
จนจบและได้คำตอบที่ว่า เราคิดไปเองว่าเขาคงมีใจให้เรา T_T
แต่ แต่ แต่ หลังจากนั้นเราต้องไปทำงานกับเขาค่ะ
เพราะเขาขอมา. ให้ไปเป็นล่ามและช่วยเขาดูงาน
เราก็ตอบตกลงไปค่ะ ด้วยความอยากเจอ
และได้มีโอกาสไปโนมิไกกับเขา นายบุโจของเขาและสมาชิกทีมงานคนไทยบางคนด้วยค่ะ
เขาเหมือนจะไม่สนใจอะไรเรา. แต่พอดื่มเบียร์ หน้าเริ่มแดงดูมึนๆนิดหน่อย
ก็เริ่มมาสนใจเรานิดนึง ด้วยการคอยดูว่าเรากินอะไรไปบ้างแล้ว คอยถามว่ากินอันนั้นยัง กินอันนี้ยัง
แล้วก็คอยตักอาหารให้เราค่ะ. พยายามให้เราสั่งเพิ่มอีกเอาแบบที่เราอยากทานงั้นงี้
จริงๆแล้วเขาก็มีตักอาหารให้คนอื่นด้วย. แต่รู้สึกเหมือนเราจะเยอะหน่อย ฮ่าาา
พยายามจะไม่คิดมากไปเองแล้วนะคะ แต่บางทีก็อดไม่ได้จริงๆ
ผู้ชายญี่ปุ่นเนี่ย ปกติแล้วถ้าปฏิเสธที่จะคบกับผู้หญิงแล้ว. เขายังจะคุยแบบเพื่อนได้จริงๆเหรอคะ
เรายังพอมีความหวังไหมที่เขาจะลองหันกลับมามองเราบ้าง