สวัสดีค่ะ... ที่ผ่านมาตั้งแต่ปีที่แล้วก็เคยตั้งกระทู้ไปหลายกระทู้เลย กระทู้นี้เข้าสู่ไฟนอลเรียบร้อยแล้วค่ะ ฮ่าๆ!

ก่อนหน้าจะตกลงคบหากันนั้น เรากับแฟนรู้จักกันมาปีกว่าแล้วค่ะ เจอกันครั้งแรกที่ญี่ปุ่นและมาเจอกันที่ไทยหลายครั้ง ติดต่อ พูดคุย โทรหากันมาตลอดในสถานะเพื่อนสนิทกันเท่านั้นค่ะ จนตอนนี้เขาก็ได้งานที่ไทยอย่างที่ตั้งใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดือนนี้เรามีช่วงเวลาว่างตรงกันพอดีที่ว่าเราเองก็ลาออกจากงานเตรียมเรื่องเรียนต่อ ส่วนเขาเองก็ขอทางบริษัทเริ่มงานเดือนธันวาคม เราก็เลยได้วางแผนแบกเป้ไปเที่ยวประเทศที่ไม่ค่อยมีใครอยากไปแถมยังขยาดด้วยกันสองคนค่ะ ฮ่าๆ!

นี่คือจุดเริ่มต้นของการเที่ยวด้วยกันเป็นเวลาสองอาทิตย์ค่ะ, เราไปเทรคกิ้ง ปีนเขาด้วยกันหลายที่ เรียนรู้วัฒนธรรมผู้คนใหม่ๆ ด้วยกัน เราสองคนจะมีสไตล์การเดินทางท่องเที่ยวคล้ายกันค่ะ ก็เลยอยู่กันได้และตัดสินใจไปด้วยกัน ทั้งที่แต่ก่อนก็ solo กันทั้งคู่ ระหว่างทริปนี้ก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นเป็นธรรมดาค่ะเพราะต้องปรึกษาทั้งเรื่องดีเรื่องร้ายกันตลอดช่วงเวลาที่เดินทางด้วยกัน

แต่แล้ววันที่เขาแสดงออกมากเป็นพิเศษ คือ วันที่เขาจะขอเราคบค่ะ... ช่วงเช้าเขาเริ่มคอยจับมือช่วยเราตอนปีนเขามากกว่าปกติ ช่วงบ่ายเราเดินทางเข้าไปเที่ยวถ้ำแห่งหนึ่งด้วยกัน ข้างในมืดมากและต้องใช้ไฟฉายซึ่งมีให้แค่อันเดียวค่ะ เขาจับมือเราเดินแทบจะตลอดเวลา แม้จะเป็นทางที่เราสามารถเดินเองได้ก็ตาม พอตกเย็นวันนั้น... เราวางแผนกันไว้แต่ต้นว่าจะขึ้นไปที่เขาลูกเดิมเพื่อไปดูพระอาทิตย์ตกเพราะคิดกันไว้ว่าดูจากฝั่งนั้นมันต้องสวยแน่ๆ เราไปถึงก่อนเวลาล่วงหน้าพอสมควร ก็เลยมีเวลาเล่นกับเด็กชาวบ้านท้องถิ่นแถวนั้น ที่หน้าผาแถวนั้นไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวหรือคนท้องถิ่นมาเท่าไหร่ค่ะ บางคนมาถ่ายรูปแปบเดียวก็ไปแล้ว มีแต่เรากับเขาที่นั่งรอพระอาทิตย์ใจจดใจจ่อ ฮ่าๆ

ฟ้ามืดแล้ว... เด็กๆ กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแต่เราสองคนนั่งขัดสมาธิหันหน้าเข้าหากันอยู่ตรงหน้าผาค่ะ แต่หันหน้ามองวิวภูเขากับแสงไฟของทั้งเมืองข้างล่างนั่น เรานั่งมองวิวเพลินจนไม่ทันได้ตั้งใจฟังเสียงเขา...

เขา : “ฉันขอบอกอะไรหน่อยได้มั้ย?” (เราสองคนคุยกันโดยใช้ภาษาอังกฤษเสมอค่ะ)
เรา : “อะไรนะ?”
เขา : “ไม่ได้เหรอ โอเค”
เรา : “เปล่าๆ ฉันไม่ทันได้ฟังเธอพูดอ่ะ”
เขา : “ฉันบอกว่า ฉันขอบอกอะไรหน่อยได้มั้ย”
เรา : “ได้สิ”
ตอนนั้นยอมรับว่าเราหวังนะคะว่าเขาจะพูดในสิ่งที่เราอยากฟังหรือเปล่า และแล้วเขาก็พูดค่ะ...
เขา : “ฉันคิดว่าฉันชอบเธอ...”
เรา : “จริงเหรอ?”
เขาจ้องหน้าเราตลอดเวลาแล้วเอื้อมมือมาจับมือเราสองข้าง ตอนนั้นเรารู้สึกว่ามือเขาเกร็งมากค่ะ จับมือเราสั่นมาก
เขา : “เวลาอยู่กับเธอแล้วฉันได้เป็นตัวของตัวเองอ่ะ พูดยังไงดี... คืออยู่ที่บ้าน อยู่กับพ่อแม่แล้วฉันเป็นยังไง พออยู่กับเธอก็เป็นแบบนั้น ฉันไม่ต้องซ่อนอะไรอ่ะ ฉันไม่ต้องสร้างภาพ เธอเข้าใจใช่มั้ย?”
เรา : “อือ แล้วยังไงต่อ?”
เขา : “...เธอคบกับฉันได้มั้ย?”
ตอนนั้นเราเขินที่เขามองตาตลอดเวลาก็เลยเบือนหน้าไปมองวิวอีกรอบ แล้วถึงหันมาตอบค่ะ
เรา : “ได้”
เขา : “จริงเหรอ? ได้เหรอ?” (เขาพูดเป็นภาษาไทยเบสิค เท่าที่เขาพูดได้ค่ะ ฮ่าๆ)
เรา : “ไม่จริงก็ได้นะ”
เขา : “เฮ้ย ไม่เอา ต้องจริงสิ”
เรา : “อื้อ”
เราพยักหน้าแล้วยิ้มให้ เขายิ้มกว้างดึงสองมือเราเข้าไปใกล้แล้วจูบหน้าผากเรา เขาบอกว่ารอให้คนอื่นกลับไปกันหมดตั้งนานและดีใจมากเพราะกลัวเราจะปฏิเสธเขาขึ้นมา
เรา : “เธอไม่กลัวรักทางไกลเหรอ ถ้าฉันต้องไปเรียนต่อ”
เขา : “ไม่กลัว ยังไงช่วงเริ่มงานใหม่ในปีแรกก็คงยุ่งอยู่แล้ว แต่สมมติว่าเธอจะไปอาทิตย์หน้า ฉันก็จะบอกเธออยู่ดีว่าฉันชอบเธอ เธอเข้าใจฉันใช่มั้ย? เพราะงั้นฉันไม่ได้กลัวรักทางไกล แล้วเธอล่ะ?”
เรา : “ฉันก็ไม่... เพราะฉันก็มีอะไรต้องทำเยอะแยะเหมือนกัน"

เราสองคนก็พากันเดินลงจากเขากันสองคนเพราะนัดแท็กซี่ไว้ว่าจะลงไปหกโมงเย็นและมันเกินเวลาแล้วค่ะ ฮ่าๆ ระหว่างที่กำลังเดินเราก็บอกเขาด้วยว่าเราเองก็รู้ตัวว่าชอบเขามาก่อนหน้านี้แล้วเหมือนกัน แต่เราตัดสินใจว่าจะไม่บอกเขาเพราะเราไม่อยากเสียมิตรภาพ อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันต่อไปในระยะยาว เรายังพูดต่อไม่จบ เขาก็ดึงเราให้หยุดเดินแล้วหอมแก้ม ก่อนจะเลื่อนมาจูบปากเราเบาๆ... เขาบอกต่ออีกว่าเขาเองก็คิดเหมือนกับเรา เขาไม่ชัวร์ว่าเราจะรู้สึกเหมือนที่เขาคิดมั้ย ก็เลยคิดว่าเป็นเพื่อนกันไปคงอยู่กันไปได้นาน... แล้วแท็กซี่ก็กระพริบไฟเรียกเราสองคนที่กำลังเดินลงจากเขา เรากับแฟนนี่รีบวิ่งลงไปเลยทีเดียว มัวแต่หนุงหนิงกันอยู่ ฮ่าๆ!

หลังจากนั้นเขาก็บอกกับเราว่าเพื่อนของเขาเซอร์ไพร์สมากที่เขาขอเราคบเป็นแฟน แล้วเขายังบอกเราอีกว่าเพื่อนเขาคนญี่ปุ่นอีกคนที่อยู่ไทยต้องอยากเจอเราแน่ๆ ถ้ารู้เรื่องเราสองคน เขาชอบบอกค่ะว่าเราไม่เหมือนผู้หญิงญี่ปุ่นที่เขาเจอ แบรนด์เนมไม่สน เครื่องประดับไม่แคร์ เมกอัพพักก่อน คือเราเป็นคนห้าวๆ ไม่ค่อยกลัว ไม่ค่อยรังเกียจอะไรค่ะ แนวลุยๆ ฮ่าๆ เขาก็พูดถึงเพื่อนเขาที่ต้องย้ายไปทำงานชั่วคราวที่ประเทศที่เรามาเที่ยวด้วยกันนี่แหละค่ะ ประเทศที่คนส่วนใหญ่ขยาดนักหนา ฮ่าๆ แล้วภรรยาของเพื่อนเขาเครียดมากที่ต้องย้ายตามสามีไปประเทศที่ว่านี้ เพื่อนเขาก็รู้สึกเสียใจกับภรรยาเขามากที่ทำให้รู้สึกลำบาก เขาบอกเราว่าภรรยาของเพื่อนเขาแตกต่างจากเราค่ะ เขาบอกประมาณว่าเราอยู่และสนใจปรับตัวไปได้ทุกที่ ฮ่าๆ

อยากมาเล่าสู่กันฟังค่ะ,
เป็นเพื่อนแอบรักเพื่อนมาปีกว่า ตอนนี้ตกลงคบกันแล้ว อิอิ

ขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ
ありがとうございます.