l ชีวิตในญี่ปุ่น

ความลับของร้านซูชิ – ความลับข้อที่ 4 “ช่วยพนักงานเรียงสีจานด้วยเถอะค่ะ!!!”

ความลับของร้านซูชิ – ความลับข้อที่ 4 “ช่วยพนักงานเรียงสีจานด้วยเถอะค่ะ!!!”

By , Wednesday, 11 May 2016

ถ้าคุณทานข้าวในร้านอาหารเสร็จแล้ว และจะเรียกพนักงานเก็บเงิน
แต่คุณไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นว่าจะพูดยังไงดี ภาษาอังกฤษก็ไม่แน่ใจ…
ชิ่งเลยดีไหมคะ 5555 อย่าชิ่งเลย สงสารพนักงานแบบดิฉันที่ไม่ชอบวิ่งด้วยเถอะค่ะ
วันนี้เราจะมาสอนสัญลักษณ์มือง่ายๆ ถ้าบ้านเราจะทำมือหมุนรอบๆโต๊ะ "น้องๆเก็บตังค์" ใช่ไหม
แต่ญี่ปุ่นจะทำมือเป็นกากบาทค่ะ จะไขว้ทั้งแขน แค่มือหรือแค่นิ้วชี้สองนิ้วก็ได้ (ตามรูป)
ลองเอาไปใช้ดูนะคะ


สำหรับร้านซูชิ ก่อนจะเรียกพนักงานมาเก็บเงิน

ดิฉันขอเรียนให้ทุกท่านทราบว่า ช่วยพนักงานเรียงสีจานด้วยเถอะค่ะ!!!
วันๆนึงพนักงานนับจานเป็นร้อยๆใบเลยนะ ถ้าไม่อยากให้เขานับผิด ก็ช่วยกันนิดนึงเถอะค่ะ
โดยเฉพาะร้านดิฉัน ที่มันไม่ได้มีแค่ จานสีแดง สีฟ้า สีขาว
แต่มีชื่อเรียกเป็นภาษาญี่ปุ่นยากๆด้วย รวมๆแล้ว มีจานทั้งหมด 9 ประเภท ที่ต้องจำทั้งสี ลาย ชื่อเรียก
(ขออนุญาตไม่บอกรายละเอียด เพราะเดี๋ยวรู้กันว่าร้านชื่ออะไร) ซึ่งแต่ละสีก็มีราคาที่แตกต่างกันไปค่ะ


เทคนิคการนับให้เร็วและถูกต้องที่ดิฉันค้นพบ คือ กฎแม่ 3 สูตรคูณแม่ 3 ที่เรียนตอนประถมนั่นแหละค่ะ
จริงๆ จะแม่อะไรก็ได้ แต่สายตาและความกว้างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ดิฉันมันพอดีกับจาน 3 ใบ
ก็นับไปค่ะ 3,6,9,12…. เพราะถ้าให้นับทีละใบ 1,2,3,4…มันจะช้ามากค่ะ ลูกค้าโต๊ะอื่นก็รอคิดเงินเหมือนกัน 




ถ้ามีจานเยอะมากๆ ก็ควรนับรวมทั้งหมดอีกทีหนึ่ง
ว่ามันตรงกับจำนวนที่เราจดไว้รึเปล่า
การนับจานทุกครั้ง พนักงานจะต้องพูดออกเสียง เพื่อให้ลูกค้าเช็คตามไปด้วยว่าถูกต้องไหม
แต่ลูกค้าส่วนมากก็นั่งเล่นมือถือรอ ไม่ก็ไปยืนรอจ่ายเงินหน้าร้านนู่นละ 
พอเขียนเสร็จ พนักงานก็จะส่งใบให้ลูกค้าไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ค่ะ


ถามว่าเคยนับพลาดไหม ตอบเลยว่า "เคยค่ะ"
แล้วก็โดนลูกค้ามนุษย์ลุงกระชากใบคิดเงินที่ฉันจดอยู่ แล้วพูดว่า "ทำงานภาษาอะไร นับถูกไหมเนี้ย!"
ปรื้ดดดดดมากค่ะ! นับเกินมา 1 ใบนี่พูดกันขนาดนี้เลยเหรอ? หนอยยยย…ทีนับขาดนะไม่เคยทักท้วง
ดิฉันเลยตะโกนสุดเสียงเลยค่ะ!!! …. ให้มันรู้ว่าใครเป็นใคร!!
"ขอประทานโทษด้วยค่ะ!!!!"
คือ …เขาเป็นลูกค้าไงคะ ทำยังไงได้ ฮืออออออออ



วันนี้ดิฉันมีเรื่องโง่ๆ อีกเรื่องมาฝากค่ะ เหตุการณ์นี้ทำให้เมเนเจอร์กุมขมับและยกให้ดิฉันเป็นพนักงานโง่ดีเด่นประจำสาขา
เป็นเรื่องราวสมัยเพิ่งเข้ามาทำงานได้เดือนกว่าๆ มีหน้าที่ล้างจานอยู่หลังร้าน และต้องออกมาเก็บโต๊ะด้วย
เรื่องมีอยู่ว่า มีลูกค้าสามคนนั่งติดกัน สองคนมาด้วยกัน อีกคนมาคนเดียว
แล้วลูกค้าสองคนก็ทานเสร็จ ลุกออกไปจ่ายเงิน พร้อมๆ กับลูกค้าที่มาคนเดียวลุกไปเข้าห้องน้ำและหยิบกระเป๋าไปด้วย…
เดาพอได้แล้วใช่ไหมคะ ว่าดิฉันจะทำอะไรต่อไป 555
นั่นแหละค่ะ…เก็บเรียบ 3 ที่นั่ง แบบสะอาดมากกกก


ตอนนั้นมั่นใจมาก ว่าฉันต้องได้รับคำชมแน่ๆ ทำงานรวดเร็วและเรียบร้อยขนาดนี้
สักพัก ลูกค้าที่ไปเข้าห้องน้ำก็กลับมา แล้วก็ อ้าว….จานหายไปไหนหมด??
สุดท้ายลูกค้าได้ทานมื้อนั้นฟรี เพราะไม่มีจานให้คิดเงิน โชคดีสุดๆ
แต่ดิฉันนี่สิคะ โดนต่อว่าเต็มๆ โชคร้ายสุดๆ (แต่ไม่โดนหักค่าจ้างนะคะ)
ถ้าคุณไปร้านอาหารแล้วเจอพนักงานโง่ๆมึนๆแบบดิฉัน แล้วได้ทานฟรี ก็ดีใจด้วยนะคะ 555



ทุกคนน่าจะมีประสบการณ์จ่ายเงินที่แคชเชียร์ในร้านอาหารใช่ไหมคะ 

มีอยู่หลายจุดเลยที่พนักงานแคชเชียร์บ้านเราไม่เหมือนกับที่ญี่ปุ่น
อย่างแรก ถ้าลูกค้าจ่ายด้วยแบงค์หมื่นเยน หรือห้าพันเยน พนักงานจะต้องตะโกนให้ได้ยินทั้งร้านว่า
"ได้รับแบงค์หมื่นเยนค่ะ" หรือ "ได้รับแบงค์ห้าพันเยนค่ะ"
เหตุผลคือ แบงค์สองชนิดนี้ เป็นแบงค์ใหญ่ที่สุดในสกุลเงินญี่ปุ่น เราต้องมีสักขีพยานว่าเราได้รับมานะ เราไม่ได้มุบมิบนะ


มีช่วงนึงไปเที่ยวคิวชูกับเพื่อนสมัยมัธยมที่มาจากไทย แล้วไปทานราเมงขึ้นชื่อของฟุกุโอกะกัน
เราก็นั่งคุยกันเรื่องเป็นพนักงานร้านซูชินั่นแหละ แล้วก็คุยเรื่องตะโกนตอนรับแบงค์หมื่นกันพอดี
ตอนลุกไปจ่ายเงิน เพื่อนก็จ่ายด้วยแบงค์หมื่นเยน
พนักงานร้านราเมงที่เป็นผู้ชาย ก็ตะโกนสุดเสียงเลยค่ะ "ได้รับแบงค์หมื่นมาครับ!!!!"
พร้อมกับพนักงานทั้งร้านขานรับ "ไฮ่!!!!!!!!" แบบดังลั่นร้าน
เพื่อนก็สะดุ้ง แล้วก็ถามว่า "จำเป็นต้องเสียงดังขนาดนี้เลยเหรอ"
"มะ….ไม่นะ…ร้านฉันไม่ขนาดนี้ ร้านฉันพนักงานต้องเสียงแอ๊บแบ๊วร่าเริงๆอ่ะ"


อย่างที่สอง ถ้าลูกค้าไม่เอาใบเสร็จ พนักงานต้องฉีกและทิ้งเสมอ
ขยำทิ้งเฉยๆก็ไม่ได้นะ ต้องฉีกครึ่งเลย แล้วทิ้ง นี่ถือว่าเป็นพื้นฐานของทุกร้าน ทุกสถานที่เลยค่ะ
เหตุผลคือ อาจจะมีคนนำใบเสร็จนั้นไปใช้ในทางที่ไม่ดี
เช่น ลูกค้าจ่ายเงินเสร็จ เดินออกไป แล้วเดินกลับเข้ามาบอกว่า เราทอนเงินไม่ครบ แล้วก็หาในถังขยะเจอใบเสร็จที่ไม่ได้ฉีก จากนั้นก็โมเมว่าใบเสร็จนี้เป็นของฉัน! เงินทอนฉันตั้งสองพันกว่าเยน แต่ได้ทอนมาเป็นแค่เศษเหรียญ!
คราวนี้เราก็จะซวยค่ะ….


แต่ก็ไม่ใช่ไปฉีกต่อหน้าลูกค้าเลยนะคะ
แบบ "ไม่เอาใช่ไหมมมมม ฉีกแมร่งต่อหน้าเลย!!!" แคว๊กกกกก
แอบฉีกต่ำๆหน่อยจ้ะ ไม่ต้องไปข่มขู่ลูกค้ามาก


จะเห็นได้ว่าญี่ปุ่นทำงานรอบคอบมากโดยเฉพาะเรื่องเงินๆทองๆ
รับแบงค์ใหญ่ก็ต้องตะโกนบอกทั้งร้าน ฉีกใบเสร็จเมื่อลูกค้าไม่เอา ฯลฯ
พนักงานทำอะไรผิดก็ห้ามโมโหใส่ลูกค้า ได้แต่ขอโทษอย่างเดียว (ถึงแม้ในใจจะแทบระเบิด)
แต่ลูกค้าก็ต้องเห็นใจพนักงานบ้างนะคะ ไม่ใช่เห็นว่าตัวเองเป็นลูกค้าแล้วจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ได้
ใจเขาใจเราเนอะ…. อย่างน้อยก็เรียงสีจานให้หน่อยเถอะค่ะ 5555


-------------------------------------------------------

ความลับซูชิข้อต่อไป เป็นข้อสุดท้ายแล้วค่ะ
เราจะมาแฉกันว่า หลังปิดร้าน ซูชิที่เหลือเขาทำยังไงต่อ กินเหรอ? ทิ้งเหรอ? หรือเอาไปให้ใคร?
และโมเม้นน่ารักๆของลูกค้าญี่ปุ่นและต่างชาติที่มาทานที่ร้าน
รวมถึงเรื่องดราม่าที่ทำให้ดิฉันน้ำตาแตกเป็นครั้งแรก!

แฉ โดย Gora
ภาพ โดย Gyappu