สวัสดีค่ะ ต่อจาก ตอนที่แล้ว เรื่องประสบการณ์ บ้านแชร์เฮาส์ ในระยะเวลาเกือบสองปีในบ้านหลังนี้ คนเข้าออกตลอดค่ะ เรียกว่า พอห้องว่างสักพักก็เต็มเลยทีเดียว

สมาชิกในบ้านที่เราเจอมาและได้พูดคุยด้วยมี

• สาวอิตาลี่ที่ มาเที่ยวระยะยาวเป็นเดือน เพราะ สามารถเช่าแค่เดือนเดียวก็ได้ ราคาถูกกว่าโรงแรม
• สาวเกาหลีที่มาต่อบริญญาโท
• สาวเกาหลีที่ เรียนโรงเรียนมาภาษา
• สาวไตหวัน ที่มาด้วย วีซ่า working holiday คือ เค้าสามารถทำงานในญี่ปุ่นได้ 1 ปีค่ะ

ทำงานพิเศษอะไรได้หมดไม่จำกัดเวลาและจะหางานประจำก็ได้ แต่วีซ่าตัวนี้ประเทศไทยไม่สามารถขอได้ค่ะ

• สาวญี่ปุ่นที่มาจากต่างจังหวัด เข้ามาโตเกียวเพื่อหางานทำ
• สาวญี่ปุ่นที่มาทำงานระยะสั้นที่โตเกียว (เช่าประมาณสามเดือน)
• สาวญี่ปุ่นที่ เรียนมหาลัย ปี 3 ที่เข้ามาฝึกงานที่โตเกียว

และแน่นอนว่าด้วยเวลาทำงานและเลิกงานเราไม่ตรงกับคนอื่น

ก็มีอีกหลายคน ที่เราไม่เคยเห็นหน้าเลยตั้งแต่ตอนเธอเข้ามาและจากไป

ได้แต่เห็นชื่อบนกระดานไวท์บอร์ดในบ้าน ว่าห้องนี้มีคนชื่อนี้เข้ามา

และชื่อนั้นก็หายไป 

ภาพนี้เป็นห้องข้างๆห้องเก่าเราค่ะ และพอขึ้นปีที่สองเราก็ย้ายมาห้องนี้

ปริมาณคนญี่ปุ่นกับคนต่างชาติก็คละๆกันไปค่ะ 3ต่อ2 บ้าง 2ต่อ3 บ้าง

ดราม่าหนักๆในบ้านแชร์เฮาส์ เห็นจะไม่พ้นเรื่องของส่วนกลาง

อย่างเช่น ห้องอาบน้ำนี่แหละค่ะเพราะมีห้องเดียว และสาวๆมักจะอาบนาน

คือถ้าพลาดแค่วินาทีเดียวให้คนที่อาบนานๆเข้าไปก่อนนี่ รออีกเป็นชั่วโมงเลย

ดราม่าต่อมา เนื่องจากบ้านกำแพงบาง เพราะงั้นปัญหาเรื่องเสียงจะเลี่ยงไม่ได้เลย

ยิ่งพอเราย้ายออกจากห้องคู่มาห้องเดี่ยวที่อยู่ข้างๆแล้ว

คนย้ายใหม่เข้ามาห้องคู่(ห้องเก่าเรา) เค้าแค่คุยกันเราก็ได้ยินแล้ว

แต่อันนี้เราเคาะห้องบอกเค้าให้ลดๆเสียงก็ไม่มีปัญหาอะไร

ดรามาต่อมา ยังไม่พ้นเรื่องเสียงค่ะ เปิดปิดประตู และเดินขึ้นลงบันไดค่ะ

เรื่องเปิดปิดประตู เราแจ้งคนดูและบ้าน และเค้าก็เอาป้ายมาติดแล้ว

แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น เราเลยไปคุยกับเจ้าตัวคนที่ทำเสียงดังเลย

ตอนคุยเธอก็ดูเข้าใจดีค่ะ แต่ทว่าหลังจากนั้น.... เธอก็เปิดปิดประตูดังขึ้นค่ะ....... 

และดราม่าต่อมา คือนิสัยของเพื่อนร่วมบ้านนี่แหละค่ะ

ตรงจุดนี้เราไม่เจออะไรแย่ๆเท่าไหร่ แต่มีเพื่อนเราที่อยู่ บ้านแชร์หลังอื่น เค้าเจอเพื่อนร่วมบ้านแบบไม่ค่อยดี ก็ดราม่ากันไป ทางที่ดีก็พยายามเลี่ยงๆ อีกฝ่ายไป

ปาร์ตี้พิซซ่าในบ้านค่ะ นัดวันที่ทุกคนว่างแล้วสั่งพิซซ่ามากินกันเม้าท์กัน

ว่าแล้วก็ก็มาเล่า ประสบการณ์ ดีๆ และ ฮาๆ กับเพื่อนร่วมบ้านดีกว่า

ขอกล่าวถึง Kซัง เธอเป็นสาวญี่ปุ่นวัย22(ในตอนนั้น) ซึ่ง Kซังสวยมากๆ

และอยู่บ้านหลังนี้มานานที่สุด ตัวเราก็ไม่ได้คุยกันKซังเท่าไหร่ค่ะ

รู้ว่าเพียงแต่ว่าเธอมาจากต่างจังหวัด และเข้าโตเกียวเพื่อทำงาน

เกือบทุกอาทิตย์มักจะมี กล่องไปรษณีย์จากแอมเวย์

ส่งมาถึงเธอเสมอ(เราก็เพิ่งทราบตอนนี้เองค่ะว่า

ที่ญี่ปุ่นก็มีแอมเวย์)...

บ้านแชร์เฮาส์เราจึงมีผลิตภัณฑ์จากแอมเวย์กระจายอยู่ทั้วบ้าน

ไม่ว่าจะน้ำยาล้างจานและฟองน้ำ เซทหม้อกระทะ ในครัว

น้ำยาทำความสะอาด ในห้องน้ำ และที่ต้องขอบคุณ K ซัง มากๆ เลย

คือเครื่องกรองน้ำค่ะ เพราะ Kซัง จึงทำให้พวกเรามีน้ำดีๆดื่ม

และเธอเองไม่เคยมาขายหรือพูดอะไรเกี่ยวกับแอมเวย์กับคนในบ้านด้วย

และอีกคนคือ I ซัง ตอนนั้นเธอเป็นพี่ใหญ่สุดในบ้าน อายุมากกว่าเรา ห้าปี

มีอยู่ช่วงนึงที่เราคันผิวหนังและมีตุ่มขึ้น เราก็บ่นๆกับเพื่อนในบ้าน(ด้วยความโง่ตอนนั้นคิด

ว่าสิว หรือไม่ก็แมลงกัด) วันถัดมา I ซังมาบอกเราว่า เค้าสงสัยว่าเราจะเป็น อีสุกอีใส

เราเถียงเลยว่า ไม่มั้ง เราฉีดวัคซีนมาแล้ว I ซังบอกว่า เป็นห่วง คิดว่าทำให้เค้าสบายใจ

ไปหาหมอเถอะ แล้วเค้าก็พาเราไปหาหมอผิวหนัง เราซึ้งใจมากๆ

และ ผลปรากฏว่า ก็เป็นอีสุกอีใสจริงๆค่ะ ตอนนั้นเรากริ๊ดลั่นคลีนิคเลย

I ซังบอกได้ยินเสียงกริ๊ดเราด้วย พอคอตกออกมาจากคลีนิค

I ซังก็ซื้อขนมปังร้านดังแถวนั้นมาให้เราเพื่อปลอบใจ

แถมนั้งปลอบใจเราอีก ถ้าเราอยู่คนเดียว เราคงไม่รู้ตัวน่ะค่ะว่าตัวเองเป็นอีสุกอีใส

คิดไม่ถึงจริงๆ และโชคดีด้วยที่เพื่อนร่วมบ้านทุกคนเคยเป็นกันมาแล้วทุกคน

ไม่งั้นถ้า มีใครติดเรา เราคงรู้สีกผิดมากๆ

ยาค่าอีสุกอีใสแพงมากค่ะ ขนาดใช้บัตรประกันสุขภาพลด 70 ％แล้วยัง

ตกอาทิตย์ล่ะหมื่นเยนเลยทีเดียว แต่ได้ผลดีมากไม่คันและยุบเร็วมาก

หายเป็นปกติภายในหนึ่งอาทิตย์

เรื่อง ราวสนุกๆและแย่ๆในบ้านแชร์เฮาส์มีอีกเยอะค่ะ

ไม่ว่าจะเป็นช่วงหน้าร้อนที่ช่วยกันไล่จัดการแมลงสาบ

หรือเหตุการณ์ที่ทำอาหารด้วยกันแล้ว ไฟลุกไหม้กระทะ

เป็นอะไรที่เกิดขึ้นเร็วมาก เพื่อนสาวในบ้าน รีบเอาน้ำยาดับเพลิง ฉีด

และพื้นบ้านก็กลายเป็นสีชมพูงดงาม 

จากนั้นก็ช่วยกันทำความสะอาดอีก หลาย ชม....

โดนส่วนตัวคิดว่าประสบการณ์ในบ้านแชร์เฮาส์เป็นความทรงจำที่มีค่ามากค่ะ

ตัวเราเองก็โชคดีมากๆที่เจอ เพื่อนร่วมบ้านที่ดี

ที่สำคัญ รู้สีกเหมือนอยู่ใน คาเฟ่แมวตลอดเวลาค่ะ 

น้องแมวแวะมาเยี่ยมเยียนทั้งเช้ากลางวันเย็น มาหาถึง

หน้าบ้านเลยทีเดียว 

เราก็ขอจบเรื่องราวบ้านแชร์เฮาส์ของเราไว้ที่เท่านี้ค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามมากๆค่ะ

ติดตามรับข่าวสารเกี่ยวกับญี่ปุ่น

YouTube: www.youtube.com/ilovejapanth/

Facebook: www.facebook.com/ILoveJapan.th/

Twitter: https://twitter.com/ILOVEJAPANTH

Instagram: www.instagram.com/ilovejapanth/

TikTok: https://www.tiktok.com/@ilovejapanth

ทดลองเรียนภาษาญี่ปุ่นออนไลน์ฟรี 3 วันได้ที่ www.ilovejapanschool.com