เรื่องมีอยู่ว่าต้นปีที่แล้วเราไปญี่ปุ่นกับแม่ค่ะ ได้ไปเที่ยวที่นึงที่เป็นบ้านพักแบบ guest house เจ้าของบ้านเปิดบ้านญี่ปุ่นของตัวเองให้พัก

เจ้าของเป็นหนุ่มญี่ปุ่นอายุสามสิบต้นค่ะ ทำ guest house กับคุณแม่เค้า ซึ่งเราประทับใจความเอาใจใส่และความนุ่มนวลของเค้ามาก เป็นหนุ่มอบอุ่น พูดอังกฤษคล่อง ก็มีได้คุยกันนิดหน่อยตามประสาแขกมาพักทั่วไป รอบนี้เรากลับไปด้วยความประทับใจมากค่ะ คิดว่าจะต้องกลับมาอีกให้ได้

พอปลายปี เราได้ไปญี่ปุ่นกับเพื่อนอีกครั้ง ก็แพลนพาเพื่อนไปพักที่นี่ ทีนี้ติดต่อกันไปมาเรารู้สึกว่าส่งข้อความผ่านแอพ airbnb มันลำบาก (ต้องนัดเวลาให้เค้ามารับค่ะ แล้วเค้าจะช่วยจองรถไปออนเซ็นให้ด้วย) และที่สำคัญก็อยากรุ้จักเค้าด้วย 555 ก็เลยขอมาติดต่อทางไลน์แทน ซึ่งเค้าก็ให้มาแต่บอกว่า I’m not SNS person. ขอโทษล่วงหน้าถ้าตอบช้า

ทีนี้หลังจากกลับมารอบนี้ เราชวนเค้าคุยต่อค่ะ เพราะความรู้สึกชอบของเรามันชัดเจนมาก (แต่ตอนที่พักบ้านเค้าเราไม่ได้แสดงออกเลยนะคะ มัวแต่เก๊ก 5555) เค้าก็คุยตอบนะคะ แต่ตอบช้ามากกกก วันละครั้ง หรือ 2-3 วันครั้งก็มี เราก็มีส่งรูปนู่นนี่ไปให้เค้าดู ส่วนใหญ่เป็นรูปเที่ยว เค้าก็มีส่งรูปกลับมาบ้างค่ะว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน

พอต้นปีนี้เราได้ไปอีกค่ะ (ชอบไปญี่ปุ่นบ่อยมากอยู่แล้ว) รอบนี้เที่ยวคนเดียว ก็ไปพักอีก ซึ่งพอดีกับที่คุณย่าเค้าเสีย ต้องจัดงานศพ เค้าเลยบอกว่ารอบนี้เค้าต้องขอโทษด้วยถ้าเค้าดูแลได้ไม่ดี แต่ปรากฎว่าดูแลดีมากกกก คือ
1. ตอนเราไปถึงจะออกไปกินข้าว เค้าบอกว่าเสื้อไม่มีเสื้อคลุมเหรอ หนาวนะ แล้วก็พยายามไปขอจากน้องสาวที่มาร่วมงานศพให้ค่ะ
2. หลังจากเรากลับมา เค้ามานั่งคุยเล่นกับเราในห้องนั่งเล่นรวมค่ะ ซึ่งปกติไม่เคยทำเลย คุยกันอยู่เกือบ 2 ชม ได้ ยิ่งคุยเราก็ยิ่งชอบเค้าค่ะ
3. เช้าถัดมาเราจะออกไปเที่ยว เค้าว่ามันหนาวมากนะที่นั่น แล้วก็ไปหยิบเสื้อกันหนาวของเค้าเองมาให้เราค่ะ มานั่งพับเก็บให้อย่างดี จะได้ใส่กระเป๋าได้ แล้วก็พาไปส่งที่สถานี
4. ปรากฎว่าแผนเที่ยวเราเฟลค่ะ หลงทางหนักมาก พังมาก กลับมาก็เล่าให้เค้าฟัง คืนนั้นเค้าก็มานั่งคุยเล่นกับเรานานๆเหมือนเดิม หานู่นนี่มาให้ดู คือน่ารักมาก ไม่รู้เพราะสงสารหรือยังไง
5. เราซื้อเค้กจากที่เราไปเที่ยวมาฝากเค้ากับแม่ค่ะ เค้าตกใจบอกว่าไม่ต้องซื้อมาก็ได้ แต่สุดท้ายก็ยอมรับไป แล้วเค้าก็ชวนแม่ตัดเค้กมานั่งกินด้วยกันสามคน ก็คุยกันเรื่องทั่วไปค่ะ ส่วนใหญ่เรื่องเราว่าทำงานที่ไหน เมืองไทยเป็นยังไง
6. วันรุ่งขึ้นตอนต้อง check-out ก่อนไปส่งเราสถานีรถไฟ เค้าไม่ให้เราจ่ายค่าห้องค่ะ บอกว่า next time เพราะเค้าต้องรีบกลับมางานศพไม่มีเวลาคิดค่าห้องแล้ว ซึ่งไม่รุ้ว่ารีบจริงๆหรือตั้งใจไม่ให้จ่าย
7. เค้าพูดว่าถ้ามาเมืองไทย จะพาเค้าไปเที่ยวใช่มั้ย
8. ตอนเช้าเค้าเห็นเราเข้ามาห้องนั่งเล่น เค้าหยิบแซนวิชของคนในบ้านมาให้ค่ะ เหมือนทำกินกันเอง บอกว่าเอาไว้กินในรถนะ ซึ่งเราแน่ใจว่าเค้าไม่ได้ให้คนอื่นค่ะ (ปกติบ้านเค้ามีอาหารเช้าให้ถ้าจ่ายเพิ่มค่ะ แต่รอบนี้ไม่มีเพราะติดงานศพ)
*ขอโทษนะคะที่ยาวมาก*

ตอนแยกกัน จับมือเชคแฮนด์ เรารวบรวมความกล้าอ้าแขนค่ะ > < เค้าก็กอดลาตอบ เขินมากก เขินความกล้าตัวเอง ซึ่งอันนี้เราพอจะรู้ว่าเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนๆก็ทำกัน แต่มันก็เขินอยู่ดีค่ะ เป็นคนคิดไม่ซื่อ 555

***ทีนี้เราสับสนค่ะ แยกไม่ออกระหว่างความใจดี มีมารยาทของเค้า (ที่เค้ารู้สึกผิดว่าเค้ายุ่งๆกับงานศพ ไม่มีข้าวเช้าให้กินเหมือนทุกที ซึ่งพูดขอโทษบ่อยมาก) หรือเค้าพอจะมีใจให้เราบ้างมั้ยคะ แต่ไลน์น่ะก็ยังเฉยชาเหมือนเดิม ตอบวันละหนสั้นๆ ด้วย T T แต่เราชอบไปแล้วเต็มๆค่ะ พอแยกกันแล้วเหงามาก คิดถึงมาก อยากคุยแต่ไม่กล้าโทรไป กลัวจะทำให้เค้าลำบากใจค่ะ เพราะคิดว่าเค้าคุยด้วยแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าจะเต็มใจคุยมั้ย (เค้าเคยพูดค่ะตอนเราพักบ้านเค้า ว่ามีอะไรให้โทรเลย เค้าไม่ชอบเล่นไลน์ แต่ก็ไม่รุ้อีกว่าให้โทรเฉพาะตอนเป็นแขกหรือทุกตอน โอ๊ยย)

นั่งนึกเรื่องตัวเองไปก็ได้ยินเพลงนิวจิ๋ว ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องทำดีกับฉัน ไม่รักไม่ต้องมาหวงไม่ต้องมาห่วงใยชั้น T T พอคิดว่าหรือเค้าแค่เห็นเราเป็นลูกค้าประจำเลยทำดีด้วยก็เศร้าใจค่ะ รบกวนคุณต้าด้วยนะคะ > < อยากถามว่าเค้ามีใจให้มั้ย และเราควรทำยังไงต่อไป