สวัสดีครับ
เข้ามาในนี้เพราะอยากมีเรื่องระบายอ่าคับ
ยอมรับเลยว่าคุยกับคนญี่ปุ่น ต้องใช้ความอดทนมากจริงๆ
อ่ะ! แนะนำตัวก่อนนะครับ
ผมเป็นคนไทยคับ ที่มีความฝันว่าอยากไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นดูสักครั้ง ตอนนี้เลยพยายามเรียนภาษาญี่ปุ่นและพูดให้ได้
ด้วยความที่อยากพูดให้ได้เราก็เลยต้องหาเพื่อนชาวญี่ปุ่นใช่มั้ยครับ แต่เพื่อนชาวญี่ปุ่นเนี่ย เป็นที่รู้ๆกันเขามีกำแพงที่เยอะมาก
ความเป็นส่วนตัวเขาเยอะมาก แล้วก็ที่สำคัญเขาตอบช้าประมาณนึงเลย นั้นแหละคับอันนี้เราเข้าใจได้ ผมเลยเริ่มหาเพื่อนเพื่อฝึกภาษาญี่ปุ่น

จนเจอแอปที่ใช้หาเพื่อนเพื่อฝึกภาษา และนั้นแหละคับ เป็นจุดเริ่มต้น จากฝึกภาษากลางเป็นชอบซะงั้น
และสิ่งที่เจอคือ แน่นอนช่วงแรกคนญี่ปุ่นที่คุยด้วยเนี่ยขยันตอบเช้าตอบเย็น พยายามส่งขอความมาคุยว่าทำอะไรอยู่
แรกๆ เราก็เฮฮาแบบเพื่อน จนสุดท้ายก็เริ่มมโน ผมนี้แหละมโนว่าเขาก็ชอบผม haha มันแย่มากครับ ทำไงได้ใช่มั้ยล่ะคับ
ก็เราคุยกันทุกวัน น่ารักอีก คุยเก่งอีกมันเลยไม่แปลกที่เราจะชอบเค้า แต่เค้าจะชอบเราตอบมั้ยนั้นอีกเรื่อง

คุยไปคุยมาก็เออ บอกเค้าไปว่าเราจะไปญี่ปุ่น เขาก็บอกว่ามาเลยมาเจอกัน เออดีเนอะ เห้อ มันลำบากมากเลยนะคับ ถ้าจะไม่ให้คิดเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อน
และมันยากมากเลยนะคับทั้งเรื่องภาษา ระยะทาง ความโลกส่วนตัว หรือแม้แต่เรื่องละเอียดอ่อนที่เราต้องศึกษาอีกมากมาย

ถามว่าเขาและผมคุยภาษาอะไรกัน เราคุยกันด้วยภาษาอังกฤษ แล้วก็มีพิมพ์ญี่ปุ่นไปด้วย พอคุยไปเรื่อยๆ ผมก็ลองหยอดเขาไปเล่นๆ เขาก็หยอดกลับมา เออดีแฮะ
มันก็มีความสุขนะคับ แต่ความสุขแบบกล้วๆ เพราะอะไรเหรอครับ เพราะเรา ไม่รู้เลยว่าเขาแค่เล่นสนุก หรือ ชอบเราจริง

และแน่นอนผมหยอดบ่อยขึ้น เค้าก็เริ่มเล่นด้วยบ่อยขึ้น และนั้นแหละครับ เราก็คุยกันทุกวัน ซึ่งก็แอบแปลกใจนะครับ เพราะส่วนมากที่เคยคุยคนญี่ปุ่นกว่าจะตอบเนี่ยนานมาก
บางคนเราลืมไปแล้ววว่าคุยอะไรกันแล้วค่อยเพิ่มมาตอบ

อื้ม นั้นแหละคับ มันจึกเกิดความมโนว่าเขาก็ชอบผม haha บ้าสิ้นดี

และเราก็คุยกันเรื่อยๆ ทุกวันนี้ก็คุยกันอยู่ ถามว่ามีความสุขมั้ย มีครับ
จนวันที่เขาและผมขอไลน์พร้อมกัน สรุปต่างคนต่างอยากได้ไลน์กัน ก็มาคุยกันในไลน์ต่อ
ก็เหมือนเดิมยังคุยกันทุกวัน นอกจากเขาเหนื่อยมาก จะคุยน้อยกว่าปกติ

จนมีบางช่วงถามคำตอบคำ จนเราก็เออหรือเขาไม่อยากคุยกับเราวะ แม่งเริ่มละ คิดมากละ ทำอะไรให้เขาอึกอัดปะวะ
ที่นี้ทำไงครับ เริ่มหาข้อมุลก่อนว่าต้องทำยังไงกับคนชาตินี้

สรุป คือถามตรงๆ บอกตรงๆ

ก็บอกไปเลยครับ เออ ตอนที่ผมกำลังคุยกับคุณ คุณอึดอัดรึเปล่า ไม่สบายใจรึเปล่าที่คุยกับผม ทำให้คุณไม่สบายใจอะไรมั้ย
ถ้าผททำอะไรไปบอกได้นะ แล้วก็บอกขอโทษ ผมจะได้ไม่รบกวนคุณถ้าคุณรู้สึกแบบนั้น ผมขอโทษจริงๆ

สรุปเขาพิมพ์มาซะยาวเลย ทำไมเราคิดแบบนั้น ขอโทษที่ทำให้รู็สึกแบบนั้น คุณไม่ได้ทำอะไรให้อึดอัดใจเลย

เราก็บอกไปนะครับว่าที่คิดแบบนั้นเพราะ คุณตอบสั่นมาก สั้นเหมือนไม่อยากคุย แล้วเราก็ขอโทษอีกครั้ง

หลังจากนั้นก็กลับมาปกติ คุยเหมือนเดิม
ถามว่าผมทักไปรบกวนรึเปล่า

ผมทักเป็นเวลาครับ คือสังเกตล่ะว่าเขาทำงานกี่โมง พักช่วงไหน เลิกกี่โมง
ผมจะทักไปช่วงนั้น ถ้าเขาไม่ตอบก็รอครับ ส่วนมากเขาจะตอบภายในวันนั้น ไม่เคยหายไปเลย ถือว่าโอเคครับ

จนเริ่มผมมีความรู้สึกว่า รู้สึกอย่างไรก็บอกไป ผมเป็นคนเดินทางบ่อย ทำงานที่ทำก็เสี่ยงมาก เวลาที่ผมรู้สึกคิดถึง ผมก็จะบอกเขาเลยครับ
เพราะผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ผมจะมีโอกาสบอกเขารึเปล่า ก็บอกครับถ้ารู้สึก

ถามว่าเขาตอบอะไรกลับมา ก็ตอบกลับมาว่า คิดถึงเหมือนกัน
แค่นี้ครับ มันเหมือนมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เพราะอะไรเหรอคับ เพราะส่วนมากคนญี่ปุ่นจะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกใช่มั้ยครับ แต่เขาแสดงมันออกมา

แต่ผมก็บอกตัวเองเสมอและเผื่อใจไว้เยอะๆ แบบโคตรเผื่ออะครับ เพราะเราอยู่ไกล ไม่เจอกัน ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ได้ยินแต่เสียง หน้ายังไม่เคยเจอ เห็นแต่รูป
เคยคุยกับเพื่อน เพื่อนบอกเลยว่า มันเป็นความคิดที่บ้ามากๆ มันไม่มีทางที่จะสมหวัง และมั่นใจได้ยังไงว่าเขาจะจริงจัง เขาอาจจะเล่นๆ คิดแบบเพื่อน แต่พี่แค่คิดมากกว่าเขา

เออก็จริง มันเป็นอะไรที่บ้า และ โง่ haha

จนวันเกิดก็มีเขียนการ์ดเป็นภาษาญี่ปุ่นคับ และ วาดรูปที่เขาชอบส่งไปให้
เขาก็ดีใจใหญ่ ดีใจมาก (จริงๆ ก็คิดไปด้วยคับว่าคนญี่ปุนจะดีใจเวอร์วังอยู่แล้ว)

แต่เราก็ดีใจอะนะ


มันน่าเศร้านะครับ ที่เราชอบเขาฝ่ายเดียว และ คิดว่าเขาชอบเราด้วย
เออ หลายคนก้บอกว่าไม่ถามตรงๆไปเลย

ผมก็ได้แต่คิดว่า เห้ยเดียวก่อน เรายังไม่เคยเจอกัน มันเสียมารยาทปะ ทั้งเราและเขาไม่เคยได้อยู่ด้วยกันวันนึงเลย ยังไม่ได้เรียนรู้นิสัย
หรือยอมรับนิสัยด้านมืดของกันและกัน มันยังไม่ถึงเวลา

ผมเลยคิดแค่ว่า ตอนนี้ฝึกภาษา แล้วก็มีเขานีแหละเป็นแรงผลักดันในการเรียนภาษา
โอเคยอมรับว่าชอบเค้า ถามว่าตรงสเปกมั้ย บอกเลยคับว่าไม่ ไม่เลยคับ haha

เพียงแต่แค่ รู้สึกว่าคนนี้อะใช่ อยากใช้ชีวิตด้วย อยากดูแล แค่เห็นเขาบอกว่าเหนื่อยเราก็อยากทำให้เขาหายเหนื่อยแล้ว แค่นั้นเอง

ถามว่าเราจะเจอตัวจริงเขาวันไหน เดือนเมษาที่จะถึงนี้ครับ
ก็จะไปเจอเขาครับ เจอกันครั้งแรกที่โตเกียว

แล้วถ้าถามว่าถ้ามันไม่ใช่กับสิ่งที่เราคิด หรือ เขาไม่ได้ชอบเรา
ตอนนี้ยังคิดไม่ออก แต่เชื่อว่าวันนั้นคงเป็นคำตอบ

ตอนนี้สำหรับผมแค่ทำให้ดีที่สุดผ่านตัวอักษร ให้กำลังใจเวลาที่เขาเหนื่อยมากๆ

ถามว่ามีน้อยใจมั้ย บอกเลยคับโคตรๆ และบ่อยมากๆ แต่เราจะไม่พิมพ์ลงไป แต่แอบมีเผลอพิมพ์ เราก็ขอโทษและบอกไปว่าเราเข้าใจผิดเอง

หลายคนแนะนำว่า VDO CALL เลย ส่วนตัวผม ผมยังไม่พร้อมคับ ผมกลัวว่า ทั้งเขาและผมจะไม่ชอบกัน ไปเฟลที่ญี่ปุ่นดีกว่า ไปเฟลให้เต็มที่
เพราะรู้นิสัยตัวเอง จะเฟลกับเรื่องนี้มาก เลยพยายามระวังตัว ถ้ารู้สึกว่าเฟล จะรีบหาอย่างอื่นทำ เพราผมไปก่อนสงกรานต์คับ เพราะคิดว่าถ้าเฟลมา
ผมจะไปสุดเหวี่ยงที่โตเกียวแล้วมาเหวี่ยงต่อที่ไทย (วางแผนไว้แล้วววว)

ตอนนี้ผมและเขาก็ยังคุยกันต่อนะครับ ทุกวันมั้ย ทุกวันครับ
ส่วนมากเขาจะชอบให้ผมถ่ายรูปให้เขาดูครับ ว่าทำอะไรอยู่

แต่เวลาผมขอบ้างเนี่ยย โห ยากเลย
ก็สรุปว่า ถามว่ามีความสุขมั้ย มีครับ ถามว่าเผื่อใจมั้ย เผื่อครับ มากเหี้ยๆ คับ
ถามว่าถ้ารู้ความจริงจากเขาแล้ว ไม่ชอบเสียใจมั้ย เสียใจครับ น่าจะทำใจนานเลย

แล้วก็ถ้าถามว่าจะเลิกเรียนญี่ปุ่นมั้ย ตอบเลยว่าไม่ครับ เพราะมันคือความฝันผมนิครับ ว่าอยากพูดได้
อยากไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั้น

ยาวมากเลยครับ ขอบคุณที่อ่าน
เดี๋ยวผมจะมาระบายเรื่อยๆ นะครับ
เป็นกำลังใจให้กับคู่ของผม และ การเรียนภาษาของผมด้วยนะครับ

สวัสดีปีใหม่นะครับทุกคน
あけましておめでとうございます。