สวัสดีค่ะเพื่อนๆนี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราชื่อนัทตี้ นะคะ
อาจจะยาวมากๆ แต่ขอเราระบายและเป็นอุทาหรณ์กับเพื่อนๆไปในตัวนะคะ
เพิ่งคบกับแฟนคนญี่ปุ่นมาได้ราวๆ4เดือน
นัทเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย ส่วนเค้าอายุ29 มาทำงานอยู่ที่ไทยค่ะ แต่อยู่คนละจังหวัดกัน
วันหยุดเสาร์อาทิตย์ว่างๆก็จะไปกินข้าว ไปเที่ยวกันนิดๆหน่อยๆ หรือถ้าweekนั้นไม่ว่างนัทก็จะไปหาเค้าที่อพาร์ทเม้นค่ะ
ซึ่งหลังๆมานี้ เค้าดูจะยุ่งๆกับงาน หรือไม่ก็อยากคิดอะไรในโลกของเขาค่ะ
คือปกติแล้วเราจะคุยไลน์กันทุกวัน แต่ก็ไม่เยอะค่ะ และเค้าจะไม่โทรหาเราเลยตั้งแต่คบกันมา จะโทรเมื่อจำเป็น ส่วนมากเราจะเป็นฝ่ายโทรไปตามเค้าว่าเธอหายไปไหนอ่ะ555
ซึ่งเราก็ศึกษาค่ะว่า วัฒนธรรมเค้าอาจเป็นงี้นะก็ทำใจค่ะ แทบไม่ทะเลาะกันเลย ถ้าทะเลาะก็นิดหน่อยเรื่องที่เค้าตอบไลน์ช้า
ช่วงเวลาที่อยู่กับเค้าเนี่ย นัทรู้สึกว่าเค้าเต็มที่กับเรามาก นัทมีความสุขมากค่ะ แต่พอเวลาไม่เจอกัน นัทรู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนเลย เหงาบ้างน้อยใจบ้างค่ะ
เราเคยคุยถึงปํญหานี้หลายครั้งเวลาที่นัทงอแงใส่เค้าว่าทำไมชอบหายไป เค้าก็บอกนัทค่ะว่า
เค้าไม่ได้หาย เค้าก็อยู่ที่นี่แหละ เค้าไม่ได้มีใคร เค้ามีนัทคนเดียว อีกอย่างเวลาที่เราไม่เจอกัน ผมคิดว่าเราก็ควรไปทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดนะ
ผมไม่ชอบให้นัทตี้บอกว่าผมไม่คิดถึง ไม่แคร์ ไม่ห่วงนัทตี้
ผมคิดว่าผมแคร์ แต่ถ้านัทตี้บอกว่าไม่แคร์ ผมก็จะตอบว่าผมไม่รู้ มันก็เป็นปัญหาของนัทตี้เอง
ประมาณนี้ค่ะ
มีแค่ปัญหาเดียวที่เราทะเลาะกันค่ะ ซึ่งก็กลับมาดีกันใหม่ทุกครั้ง
แต่ช่วงหลังๆทะเลาะกันบ่อยขึ้นค่ะ เพราะช่วงนี้ทำงานเหนื่อย เราก็อยากได้กำลังใจจากแฟนบ้างใช่ไหมคะ แต่เค้าก็ยังหายเหมือนเดิมค่ะ
วันเสาร์ที่ผ่านมานนี้เราก็ทะเลาะกันอีกครั้งค่ะ ปัญหาเดิม แต่เค้าไม่เหมือนเดิม
เช้าวันต่อมาเค้าก็มาบอกเราว่า
วันนี้ปล่อยผมอยู่คนเดียวเถอะ ผมไม่อยากคุยกับนัทตี้วันนี้
เรานี่ความรู้สึกใจหายวูบ ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ก็ตอบไปว่า อืม งั้นก็ have a good trip นะ
จนเมื่อคืนเค้าก็ตอบไลน์มาค่ะ คุยไปสักพัก เค้าก็บอกเราว่า เค้ายังรู้สึกอยากห่างกับนัทอีกสักพัก
ผมรู้สึกว่า แฟน สำหรับเค้าคือส่วนหนึ่งของชีวิต
แต่ผมรู้สึกว่านัทตี้ทำเหมือนแฟนเป็นทุกอย่างของชีวิต ซึ่งมันกดดันผมและทำให้ผมเหนื่อย
ฉะนั้น ผมจึงอยากจะใช้เวลาทบทวนว่าใน4เดือนที่ผ่านมาเราทำอะไรกันไปบ้างน่ะ
นัทถามว่า แสดงว่าจะเลิกกันใช่มั้ย? เค้าบอกว่า อย่าเพิ่งถามเค้า มันยังเร็วไปที่จะตัดสินใจตอนนี้
จริงๆเค้าแค่อยากใช้เวลาคิดคนเดียวน่ะ ขอเวลาให้เค้าเถอะ
เรายังติดต่อกันได้นะ แค่คงไม่บ่อยแบบเมื่อก่อน (นี่บ่อยแล้วหรอยะ?5555)
นัทก็บอกเค้าว่า ได้ แต่ถ้านานเกินไป ความรู้สึกของนัทอาจจะเปลี่ยนไปนะ
เค้าก็บอกว่า
ถ้าถึงเวลานั้น เธอก็ควรตามความรู้สึกของเธอกลับมา
ถ้าเรายังรู้สึกดีต่อกันทั้งคู่ เราก็กลับมาคบกันได้ จริงมั้ย?
ผมขอโทษนะที่ต้องทำให้นัทตี้เสียใจ ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว
นัทยังไม่เคยเจอเหตุการณ์นี้เลยค่ะ ซึ่งนัทรู้สึกว่า การที่เราห่างกันสักพัก
ฝ่ายคนที่รอก็จะไม่รู้เลยว่า คนที่เรารอเค้าจะกลับมาบอกเราว่า เลิก หรือไปต่อ
มันทรมาน แต่ยังไงเราก็ทำได้แค่รอ
ระหว่างนี้นัทวางแผนไว้เยอะแยะเลยค่ะ อยากจะหางานทำให้มันยุ่งๆเข้าไว้
จะได้ไม่ต้องมีเวลาไปคิดถึงเค้า ไม่เศร้าฟุ้งซ่าน555
แต่ก็ยังไม่รู้ว่า ถ้าเราต้องผิดหวัง เราจะยังเจ็บอยู่มั้ยนะคะ
อยากทราบว่าเพื่อนๆเคยโดนคุณแฟนญี่ปุ่นบอกแบบนี้มั้ยคะ
แล้วผลออกมาเป็นยังไง เค้ากลับมาได้จริงๆรึปล่าว
สำหรับคนญี่ปุ่นถ้าพูดมาแบบนี้ เค้าคิดจะไปแต่ไม่อยากพูดบอกเลิกเพื่อถนอมน้ำใจเรา
หรือเค้าอยากจะใช้เวลาไปคิดจริงๆคะ?
นัทไปถามพวกเพื่อนผู้ชายคนไทย เค้าก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า หาใหม่เถอะ บอกเลิกชัวร์ๆ
แต่ในใจยังลังเล จะพูดว่ามีความหวังอยู่ก็ได้ค่ะ ว่าอาจมีทางกลับมาคบกัน55
ถ้าเกิดว่าจะมาบอกเลิกจริงๆ ช่วงเวลาที่คบมันก็ยังสั้น ยังไม่มีอะไรผูกพันมาก ก็แอบหวั่นในใจเบาๆว่าเค้าอาจจะปล่อยเราไปจริงๆค่ะ