I'm Ltg Gwen Bingham from the state of the United States,i wish you will reach me through my private mail id(binghamsgtgwen78@gmail.com)thanks

สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เขียนบทความนะคะ มิมิ๊คบกะคนญี่ปุ่นเรารู้จักกันผ่านแอพหาคู่แอพหนึง(คือ มิมิ๊ไม่ได้เล่นแอพหาคู่เพราะต้องการจะหาคู่นะคะ แต่มิมิ๊ทำงานกับแอพค่ะ )เค้าเข้ามาทักมิมิ๊ก่อน แระเราก้อทำความรู้จักกัน มิมิ๊ได้ขอแอดไลน์เค้าเพราะแอพที่มิ๊ทำงานอยู่ฝ่ายชายต้องซื้อเหรียญเพื่อคุยกับอีกฝ่าย หลังจากนั้นเราก้อสนิทกันมากขึ้น และมิ๊เองก้อเป็นฝ่ายบอกความรู้สึกไปก่อนเค้าน่ารักมากค่ะ เค้าทำงานที่ร้านอาหารแห่งนึงในNiigata เค้าเคยหย่าร้างมาแล้ว1ครั้ง แต่มิ๊ก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นจุดด้อยอะไร แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนน่ารักแบบเค้าถึงต้องเจอกับการหย่าร้าง (แอบขอบคุณแฟนเก่าเค้านิดๆ อาจจะดูเหมือนมิ๊ร้ายๆแฮะ แต่อยากขอบคุณที่ทำให้เค้ามิ๊ได้มีโอกาสรู้จักกับเค้า)เรานัดที่จะเจอกันในเดือนกุมภาพันธ์ ของปีนี้ แต่ก้อมีเหตุต้องเลื่อนเพราะแม่ของมิ๊ป่วยต้องเข้ารับการผ่าตัดในเดือนนั้น เค้บอกว่าจะเป็นฝ่ายมาหามิ๊ที่ไทย แต่เค้าอาจมาได้แค่3วัน แต่ช่วงนั้นมิยังต้องดูแลแม่ค่ะ เพราะถ้ามิ๊ไปเจอเค้าตอนนั้นแม่จะไม่มีใครอยู่ดูแลค่ะ เพราะแม่ยังทำอะไรเองไม่ได้เพราะแผลผ่าตัดค่อนข้างใหญ่ มิ๊จึงขอเลื่อนเค้าไปในเดือนเมษายน เราตั้งโปรแกรมไว้ว่าจะไปดิสนีย์แลนด์ด้วยกัน จะไปดูดอกซากุระบานด้วยกัน ในวันวาเลนไทน์เค้าส่งช๊อกโกแลต ตุ๊กตา แระก้อแหวนมาให้มิ๊ด้วย (ในบรรดาของขวัญปลื้มสุดก้อแหวนนี่แหละค่ะ มันเป็นแหวนคู่ค่ะ เราตกลงกันที่จะใส่มันที่นิ้วนางข้างซ้าย)เค้าบอกว่าเมื่อไหร่ที่มิ๊ไปญี่ปุ่นเค้าจะพามิ๊ไปพบกับแม่และพ่อของเค้า แอบดีใจมากค่ะแต่ก็อดกังวลไม่ได้เพราะมิ๊พูดญี่ปุ่นไม่ได้เลย และเค้าก้พูดอังกฤษได้น้อยมาก เราคุยกันโดยใช้แอพกูลเกิลช่วยแปลตลอด แต่มิ๊ก็แพลนไว้ว่าจะเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่ม และเค้าก็บอกว่าจะเรียนภาษาไทยเช่นกัน เค้าเป็นคนน่ารักอบอุ่นตลอดในระยะเวลา1ปีที่คบกัน เค้าไม่เคยเจ้าชู้หรือองี้เง้าเลย เค้าอบอุ่นแระก็ให้อภัยมิ๊ตลอด มิ๊ลืมบอกว่ามิ๊ประกอบอาชีพค้าขายค่ะ แระก้อมีรับจ๊อบเป็นวีเจในโซเชียลหลายๆแอพเลย ในแต่ละวันมิ๊ทำงานหนักมากค่ะแทบไม่ได้นอนเลย ได้นอนแค่วันล่ะ 3-4 ชั่วโมง บางที 2วัน ไม่ได้หลับเลยค่ะ ทำไงละคะครอบครัวมิ๊ไม่ได้รวย มีพี่ๆที่รู้จักเค้ามาชวนไปไปถ่ายแบบคอสเพลย์โปรโมทเกมส์บ้างค่ะ รับเป็นจ๊อบๆๆ แต่ต้องไม่โป๊ค่ะ (เป็นสิ่งที่แม่ขอไว้ก่อนรับงานค่ะ)มิ๊พยายามทำงานหาเงินทุกอย่างที่สุจจริต เพื่อที่จะซื้อตั๋วไปพบเค้าที่ญี่ปุ่น วกกลับไปนิดค่ะคือตอนแรกมิ๊มีเงินเก็บที่จะไปเจอเค้าแล้วแต่มิ๊ก้ต้องจ่ายมันไปทั้งหมดที่มีไปกับค่าโรงพยาบาลของแม่ นั่นแปลว่าตอนนี้มิ๊ไม่มีเงินเหลืออยู่เลย มิ๊ต้องเริ่มต้นเก็บเงินใหม่เริ่มจากศูนย์และในเวลาเดือนครึ่งมิ๊ต้องเก็บตังค์ซื้อตั๋วไปกลับให้ได้และต้องมีเงินในกระเป๋าโชว์ ต.ม. ก่อนเข้าประเทศ มิ๊ไม่เคยเอ่ยปากถึงความลำบากที่ตัวเองกำลังเจออยู่ตอนนี้ และไม่ได้เรียกร้องขอความช่วยเหลือจากเค้า ทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไมมิ๊ถึงไม่ยอมให้เค้าเป็นฝ่ายมา นั่นเพราะว่างานของเค้าไม่สามารถลาหยุดพักได้หลายวัน และเค้าได้ใช้วันหยุดประจำปีของเค้าไปในเดือนกุมภาพันธ์แล้วเพราะตอนนั้นมิ๊เป็นฝ่ายเลื่อนนัด มิ๊ทำงานประจำ และรับจ๊อบกับแอพอยู่ถึง4แอพ เพื่อเก็บเงิน นั่นแปลว่ามิ๊มีเวลาให้เค้าน้อยลง แต่มิ๊ก้อพยายามส่งข้อความถึงเค้าผ่านไลน์ตลอด จากที่เคยวิดีโอคอล3-4ครั้งต่อสัปดาห์ก็เปลี่ยนเป็นเหลือแค่1ครั้งต่อสัปดาห์ เค้าบอกว่าเหงา แต่มิ๊ก็ขอร้องให้เค้าอดทนรอเพราะมิ๊กำลังพยายามเพื่อที่จะไปพบเค้า..เค้าถามมิ๊กลับว่า ..เค้าดูพึ่งพาไม่ได้เลยหรอ? ทำไมมิ๊ไม่ขอให้เค้าช่วย แง่ววว...มิ๊อึ้งไปนิดที่เค้าถามแบบนั้น แต่ที่มิ๊ไม่ขอให้เค้าช่วยออกค่าตั๋วเพราะมิ๊ไม่อยากให้เค้าคิดว่าต้องคบเค้าเพราะเรื่องเงิน (เพราะงานวีเจของมิ๊ต้องคอยขอให้คนดูซื้อของขวัญให้เสมอ มิ๊ไม่อยากให้เค้าคิดว่ามิ๊ต้องการของขวัญหรือเงินตราจากเค้า ไม่อยากให้ความสัมพันธ์มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง มันส่งผลไปถึงความเชื่อใจด้วย มิ๊ไม่อยากให้เค้าคิดว่ามิ๊คบเค้าเพราะผลประโยช และด้วยระยะทางความห่าง ทั้งเรื่องภาษาก็หนักมากแล้ว ไม่อยากบั่นทอนความสัมพันธ์ เค้าเสนอจะช่วยออกค่าตั๋วให้มิ๊ สุดท้ายก็ต้องรับอยู่ดีเพราะเค้าเหมือนจะนอยว่าเรามองว่าเค้าพึ่งพาไม่ได้ มิ๊ได้ให้รายละเอียดส่วนตัวให้กับเค้าไปเพราะกลัวว่าเค้าจะกลัวว่ามิ๊จะมาหลอกเอาเงิน เพราะคนไทยเราขึ้นชื่อเหลือเกินเรื่องนี้ เค้าบอกว่าให้รอ7วัน หลังจากนั้นเค้าก็ตอบข้อความน้อยลง แต่คิดว่าเค้าคงงานยุ่งและคงเหนื่อย มิ๊ไม่เคยเซ้าซี้เค้า จะให้เกียรติและเชื่อใจเค้าเสมอ หลังจากนั้นมาเจ็ดวันเราก็ยังใช้ชีวิตปกติคุยและทักทายกันตลอดเหมือนเดิม และใกล้จะสิ้นเดือนมีนาคมแล้วถึงเวลาที่มิ๊ต้องซื้อตั๋วแล้ว เค้ายังไม่ได้พูดถึงความช่วยเหลือที่เค้าจะส่งมา มิ๊ก็ไม่กล้าถามถึงเรื่องนี้ ได้แต่บอกเค้าว่ายังไม่ได้จองตั๋วเลย เค้าบอกว่าได้ไปธนาคารแล้วได้โปรดรอ มิ๊ก็รอค่ะ เค้าได้ถามถึงความสูงของมิ๊อีกรอบ มิ๊สูงแค่159ซม. ค่ะ เค้าถามเพราะห่วงเรื่องความสูงเพราะเค้าตัวไม่สูง เค้าสูง158ซม. แต่มิไม่แคร์เรื่องภายนอกหรอกค่ะ เค้าน่ารักอยู่แล้ว ความสูงไม่ใช่ประเด็น ด้วยงานที่มิทำอยู่มิ๊เจอผู้คนมากมายค่ะเข้ามาจีบ แต่มิ๊มองว่าหน้าตามันแค่ภายนอกค่ะ ส่วนใหญ่แล้วคนที่หน้าตาดีเพอเฟคมักจะมีหัวใจแย่ๆ มิ๊แคร์ความดีมากกว่าคะ พอเค้าถามความสูง มิ๊ก้ส่งรูปพาสป๊อตให้เค้าและบอกว่ามันมีบอกในพาสปอตด้วยนะ เพราะกลัวเค้าจะไม่เชื่อเรื่องความสูง และถามเค้าว่าคุณแคร์เรื่องอายุด้วยรึเปล่า? เพราะฉันอายุเยอะกว่าคุณนะ...คุณชอบผู้หญิงแก่กว่าไม๊? ถามแกมเล่นด้วยค่ะเพราะคิดว่าเค้าคงไม่แคร์เรื่องอายุ เพราะเค้าดูเป็นผู้ใหญ่กว่ามิ๊มาก เค้าเงียบไปพักนึง ..เอ๊า..มิรู้สึกว่าไม่ใช่แล้ว แต่เค้าไม่เคยถามมิ๊เรื่องนี้เลย และมิ๊ก็ไม่เคยถามเค้า มิมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆ ตลอดเวลาที่คบกันมามิไม่เคยโกหกเค้า หรือทำให้เค้าต้องเสียใจเลยนะคะ ...เค้าเงียบไปพักนึงและก็ตอบมาว่า "I love you"ใจชื้นขึ้นมานิดนึงค่ะ แต่มิ๊ก็ยังดันถามว่า ถ้าคุณรับไม่ได้จะทิ้งฉันไปเพราะอายุของฉัน ฉันก็เข้าใจนะ"แต่ได้โปรดบอกฉัน " มิ๊ก้อบอกว่ามิ๊รักเค้าเหมือนกัน และหวังว่าเค้าคงไม่ทิ้งมิ๊เพราะเรื่องอายุ ..มันรุ้สึกสัมผัสได้ค่ะ ว่าเค้าดูอึ้งและเงียบลง ลางสังหรมันโหยหวรมาก แต่เค้าก้อตอบมาว่า"ฉันจะไม่ลืมฝันถึงคุณอีกครั้ง" นั่นคือประโยคสุดท้ายค่ะ เค้าเงียบหายไป2วันแล้ว มิ๊ส่งข้อความถึงเค้าเหมือนเดิม แต่เค้าไม่อ่านมันเลย และในวันอาทิตย์ที่ผ่านมามันเป็นวันหยุดของเค้าเรานัดที่จะวีดีโอคอลคุยกันเหมือนปกติ แต่เค้าก้อเงียบ มิ๊ตัดสินใจโทรไลน์ไป เค้าไม่รับสาย มิ๊ทิ้งระยะและโทรไปใหม่อีกรอบ เค้าก็ไม่รับ มิ๊เริ่มตกใจแล้วค่ะ และกระวนกระวายใจที่เค้าหายไป เค้าไม่เคยไม่ตอบข้อความเลยตั้งแต่คบกันมา ...ตอนนี้วันที่3แล้วค่ะที่เค้าหายไป มิ๊ปวดใจมาก มันจุกค่ะเหมือนมีหินหนักๆมาทับที่หน้าอก คบกันมา1ปี มันก็ไม่น้อยนะคะ เราเรียนรู้กันและวางอนาคตร่วมกันไว้ ..ถึงแม้ว่าเราจะยังไม่ได้พบกัน แต่ความผูกพันมันมากมายค่ะ เค้าบอกมิ๊เสมอว่าเค้าจริงจัง และอยากจะใช้ชีวิตด้วยกัน..แต่มิ๊ไม่เข้าใจเลยทั้งๆที่บอกว่ารัก แล้วทำไมถึงหายไป...ถ้าจะไม่รักกันแล้วแค่บอกซักคำว่ารับไม่ได้ ก้อพอ หรือถ้าเกี่ยวกับเรื่องตั๋วถ้าเค้าช่วยไม่ได้ ก็แค่บอกมิ๊ก็พร้อมที่จะไปด้วยตัวเอง..เพื่อนมิ๊ที่รู้จักหลายคนบอกว่าเค้าคงไปแล้ว ผุ้ชายญี่ปุ่นไม่ชอบบอกเลิก พวกเค้าชอบที่จะหายไปเฉยๆ แต่ในใจมิ๊ก็แอบหวังว่าเค้าจะกลับมา และมาตอบมิ๊ซักคำว่าหายไปเพราะอะไร..มิ๊โทรไปอีกครั้งและอีกครั้งแล้ว...เคยคิดเข้าข้างตัวเองว่าคงเพราะโทรศัพท์เค้ามีปัญหา แต่มิ๊แอบเห็นเค้าเปลี่ยนรุปโปรไฟล..นั่นแปลว่าโทรศัพท์เค้าไม่ได้มีปัญหา ...แต่มิ๊ก็ยังอยากกระจ่างแก่ใจ สมองฝ่ายดีฝ่ายร้ายของมิ๊ทะเลาะกันตลอดเวลา อีฝ่ายบอกให้รอ อีกฝ่ายบอกให้ลืมและยอมรับว่าเค้าทิ้งไปแล้ว...ปวดใจมากเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงดี..คิดถึงเค้ามาก อยากส่งข้อความขอความช่วยเหลือจากพี่ชายเค้าและขอให้เค้าช่วยถามให้ดีไม๊คะว่าเค้าเป็นอะไรไม๊ ...มิ๊คิดอะไรโง่ๆ แต่มันก็เปล็นความหวังอันริบรี่สำหรับคนจนตรอก...อยากกระจ่างแก่ใจด้วยค่ะ ว่าเพราะอะไร??