maidcafe2

          สมัยตอนเรียนอยู่ที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นได้ลองทำงานพิเศษหลายอาชีพมาก ไม่ว่าจะเป็นพนักงานเสิร์ฟ ครูสอนภาษาไทย Race Queen ล่าม ไอดอลใต้ดิน ฯลฯ แต่อาชีพหนึ่งเลยที่คิดว่าไหน ๆ มาอยู่ญี่ปุ่นแล้วอยากลองทำ ก็คือ อาชีพ เมด คาเฟ่ 

          เลยลองไปสมัครดูที่ เมด คาเฟ่แห่งหนึ่งในย่าน Akihabara และก็ถูกเรียกไปสัมภาษณ์ คนสัมภาษณ์คิดว่าน่าจะเป็นเจ้าของ ใส่ชุดสูท ทำผมชี้ ๆ แต่งตัวคล้าย ๆ โฮสต์ ลักษณะท่าทางอารมณ์เหมือนผู้ชายในการ์ตูนญี่ปุ่นเลย ตอนคุยกับเราก็ใช้ภาษาเพื่อน ซึ่งผิดกับการสัมภาษณ์งานทั่วไปที่คนสัมภาษณ์จะแต่งตัวเรียบร้อย ใช้ภาษาทางการ

          หลังจากสัมภาษณ์งานเสร็จ วันรุ่งขึ้นก็มีโทรศัพท์มาบอกว่า รับเข้าทำงาน ให้มาที่ร้านหน่อย พอไปถึงที่ร้าน เจ้าของก็เรียกผู้จัดการร้านเข้ามาแนะนำตัวกับเรา ชื่อ คุณมิกิ (นามสมมุติ) เพิ่งเคยเจอคนที่เป็นผู้จัดการที่ดูอายุน้อยขนาดนี้ ระหว่างที่มาแนะนำตัวกับเรายังใส่ชุดเมดอยู่เลย ดูหน้าแล้วน่าจะอายุราว ๆ 20 ปีต้น ๆ เจ้าของบอกว่ามิกิทำงานที่นี่มานานแล้ว เป็นเมดที่เก่งมากคนหนึ่ง มีอะไรให้ถามมิกิได้ หลังจากนั้นคุณมิกิก็พาเราไปลองชุดเมด ชุดน่ารักมากเลย เป็นสีชมพูมีคาดผมด้วย แต่เราต้องซื้อถุงเท้ายาวสีขาวกับรองเท้าเอง

          วันแรกที่มาทำงาน เป็นการเทรน คุณมิกิก็อธิบายถึงระบบการทำงานภายใน เช่น

▪️ ให้จำไว้ว่า เมด คาเฟ่ เปรียบเสมือนบ้านของลูกค้า และเราเป็นแม่บ้านที่ต้องคอยบริการเจ้านาย ต้องปรนนิบัติลูกค้าอย่างดี ให้รู้สึกผ่อนคลายเหมือนเวลากลับบ้าน (concept ของแต่ละร้านไม่เหมือนกัน แต่ของร้านที่มายทำเป็นแบบนี้)

▪️ เวลาลูกค้ามาถึงต้องพูดว่า Okaerinasai Goshujinsama ที่แปลว่า นายท่าน ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ ผิดกับร้านอาหารทั่วไปที่จะพูดว่า Irasshaimase ที่แปลว่า ยินดีต้อนรับ และเวลาลูกค้ากลับบ้านจะต้องไปส่งที่หน้าประตู พร้อมพูดว่า Itterasshaimase ที่แปลว่า ไปดีมาดีนะคะ

▪️ ถ้าลูกค้า 指名 หรือ เจาะจงเลือกเรา เราก็จะได้โบนัสพิเศษ ยิ่งทำยอดขายเยอะ ก็ยิ่งได้อันดับสูงขึ้น

▪️ เมนูมีหลายอย่าง ส่วนใหญ่จะเป็นแนวน่ารัก ๆ ที่ร้านเรา เราต้องทำอาหารให้นายท่านเอง (ก่อนมาทำ คิดว่าเมดมีหน้าที่เสิร์ฟอาหาร กับเอ็นเตอร์เทนลูกค้าอย่างเดียว) แต่ถึงบอกว่าทำเอง ไม่ได้หมายว่ามาตั้งกระทะทำอาหารนะคะ 5555 อาหารส่วนใหญ่ ถูกเตรียมมาอยู่แล้ว แค่เราอุ่นไมโครเวฟ และแต่งจานสวยๆก็จบ ยกเว้นพวก วาฟเฟิล ที่ต้องมาทำเอง ผจก. จะคอยประจำอยู่ในครัว คอยช่วยในกรณีที่ออเดอร์เยอะ (ไม่รู้ว่าร้านอื่นทำเองมั้ย แต่ร้านเราทำเอง ปัจจุบันอาจเปลี่ยนไปแล้วก็ได้ เพราะผ่านไปหลายปีแล้ว)

▪️ เมนูยอดฮิต คือ เมนูข้าวห่อไข่ เมนูนี้เวลาลูกค้าสั่ง เราจะเอาซอสมะเขือเทศเขียน และถามลูกค้าว่าอยากให้เราวาดรูปอะไรให้ และเราก็วาดให้ (โชคดีที่เราวาดรูปเก่ง ตรงนี้เลยไม่ค่อยห่วง)

▪️ ลูกค้าห้ามถ่ายรูปในร้าน และห้ามถ่ายรูปคู่เรา ถ้าจะถ่ายต้องเสียเงิน แต่จะเป็นรูปโพลารอยด์จากทางร้านเท่านั้น เขาเรียกว่า チェキ cheki

▪️ ไม่มีการแตะเนื้อต้องตัวในร้าน ถ้าลูกค้ามีทีท่าจะลวนลามให้แจ้งผู้จัดการร้านทันที

▪️ บางทีก็จะมีอีเวนต์จัดเพื่อเอาใจลูกค้า แต่เราทำงานไม่นาน อยู่ไม่ทันอีเวนต์

▪️ เขาจะสร้างแอคเคาท์ที่ Ameblo อีก สำหรับใช้เวลาเป็นเมดโดยเฉพาะ เผื่อแฟนคลับเราจะติดตาม จะต้องคอยอัปรูป พร้อมอัปเดตว่าเราจะเข้าร้านวันไหน

▪️ มีชื่อปลอม ทุกคนจะต้องคิดชื่อในวงการมา เป็นชื่อเล่นน่ารัก ๆ ส่วนเราก็มี ชื่อ M....

▪️ แต่ละคนจะมีคาแรคเตอร์ (ไทป์) หรือจุดขายที่ทางร้านกำหนดไว้ให้ เช่น คนนี้แนวน้องสาว คนนี้แนวสาวซึน อีกแนวรุ่นพี่ เป็นต้น ส่วนเราคือ แนวนักเรียนต่างชาติ ต้องพูดญี่ปุ่นติดสำเนียงแบ๊ว ๆ

▪️ ห้ามให้เบอร์ติดต่อส่วนตัวหรือแอบติดต่อส่วนตัวกับลูกค้าเด็ดขาด

▪️ ก่อนอื่น เด็กใหม่ต้องไปยืนหน้าร้านถือป้ายเรียกแขก (ข้อนี้เป็นสาเหตุที่เราเลิกทำงานนี้ เพราะรู้สึกอาย กลัวเจอคนรู้จัก 555 รู้เลย เราไม่พร้อมในจุดนี้ สรุปคือ ทำได้แค่ 3 วัน ลาออก! เป็นงานพิเศษที่ลาออกเร็วที่สุดในชีวิต 555) พอเรียกแขกได้ เราก็จะได้เข้ามาอยู่ในร้านและได้ค่าคอม

          คร่าว ๆ คือประมาณนี้ ก็มีไปยืนเรียกแขกข้างนอก และมาบริการลูกค้าข้างในด้วย หลายคนก็เอ็นดูที่เราเป็นคนไทยพูดญี่ปุ่นได้ คิดว่าตอนนั้นเป็นตอนที่ทำตัวแบ๊วที่สุดในชีวิตละ 555 (คิด ๆ ก็เขินอยู่) ต้องดัดเสียง ทำท่าน่ารัก ๆ

          ครั้งหนึ่งในชีวิตก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีประสบการณ์หนึ่งเลย ถึงจะทำได้ไม่นาน แต่ก็ได้เห็นมุมมองของคนทำอาชีพนี้ รู้สึกว่าคนที่จะทำอาชีพนี้ได้ นอกจากจะต้องมีจิตใจรักการบริการมาก ๆ แล้ว ยังต้องมีความอดทนสูง มีความสามารถและไหวพริบดีด้วย เพราะต้องเจอกับลูกค้าหลากหลายแบบ (ซึ่งเรารู้เลยว่า ไม่เหมาะกับเรา 5555)


          ป.ล. รูปที่โพสต์ไม่ใช่ยูนิฟอร์มทางร้านนะคะ พอลาออกก็ต้องคืนชุด ตอนนั้นยังใช้มือถือแบบพับ ๆ อยู่ รูปเลยอยู่เครื่องเก่า เสียดายหายไปไหนไม่รู้ รูปที่โพสต์คือรูปเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว สมัยยังแอบแบ๊วมาก ๆ (ไม่อยากจะเชื่อเลย) ไปขุดรูปในแอคเก่ามา ไม่กล้าให้เพื่อนที่ไทยดูเลย สมัยนั้นกลัวโดนแซว 555 ตอนนี้ลงได้ละ 555


ติดตามรับข่าวสารเกี่ยวกับญี่ปุ่น

YouTube: www.youtube.com/ilovejapanth/

Facebook: www.facebook.com/ILoveJapan.th/

Twitter: https://twitter.com/ILOVEJAPANTH

Instagram: www.instagram.com/ilovejapanth/

TikTok: https://www.tiktok.com/@ilovejapanth

ทดลองเรียนภาษาญี่ปุ่นออนไลน์ฟรี 3 วันได้ที่ www.ilovejapanschool.com