ออกจะยาวหน่อยนะคะ
คือว่าเราเป็น จนท บุคคลของ บริษัทซับคอนแทรค
ทุกเดือนจะมีการเข้าไปนั่งทำงานประจำบริษัทนี้เดือนละ 4 วัน
(เกี่ยวกับงานจ่ายเงินเดือนสวัสดิการของพนักงานซับคอนแทรคที่ส่งเข้าไปทำงานค่ะ)
ที่นั่งทำงาน จะเป็นตรงจุดที่พนักงานพักผ่อน
ซึ่งทั้งพนักงานคนไทยและคนญี่ปุ่นก็จะออกมานั่งเวลาพักเบรก
เมื่อก่อนตอนมาใหม่ๆ นานๆจะเห็นชาวญี่ปุ่นออกมา
ไม่สนใจอะไรเลยค่ะจริงๆ จนหลังๆ เราเริ่มสังเกต เพื่อนที่ไปทำงานด้วยกันก็สังเกตเห็นเหมือนกัน
ว่าหนุ่มๆคนญี่ปุ่น หน้าเดิมๆ กลุ่มเดิมๆเนี้ย ชอบมานั่งอยุ่ตรงจุดพักผ่อนที่อยุ่หลังโต๊ะทำงานเราค่ะ
ทั้งๆที่โต้ะว่างๆอื่นๆก็มีเยอะแยะ พวกฮีไม่ไปนั่งหรอกต้องมานั่งโต้ะชุดที่อยุ่ด้านหลังโต๊ะเรา
เพื่อนที่ไปทำงานด้วยกันก็บอกว่า หนุ่มยุ่นพวกนี้ชอบมองเรา
เราเองก็รุ้สึกแหล่ะค่ะ บางทีก็ชอบมาเดินผ่านกัน ชอบมองมาที่เรา
เวลาอยู่กันเป็นกลุ่มนี่พวกฮีจะดูร่าเริง ชอบมองแล้วก็ยิ้มๆ เรารู้สึกเหมือนเรากำลังถูกนินทาจากยุ่นพวกนี้
แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกฮีค่ะ เพราะเคยเห็นกิตติศัพท์ความร้ายกาจของผู้ยุ่นที่มาทำงานในไทยบ่อยๆ

แต่มีอยุ่คนนึงค่ะ ฮีจะชอบมาคนเดียว เราเห็นเขามานาน เพราะฮีจะเดินผ่านตรงที่เรานั่งทำงานประจำ
แต่ไม่เคยสนใจ เพราะคิดว่าเขาก่ะคงออกมาพักผ่อนตามปกติ
และคิดว่าเขาก็คงไม่ได้สนใจอะไรเรา ไม่เหมือนยุ่นคนอื่นที่ชอบมานั่งเป็นกลุ่มอั่นนั้นคือท่าทางแร่ดมากทั้งกลุ่ม
แต่คนนี้เวลาฮีออกมาจะชอบมาคนเดียว ดูเฉยๆนิ่งๆเก๊กๆ
ไม่ใช่ว่าไปสังเกตอะไรเขานะคะ. คือแต่จะคุ้นหน้าตาเขา
เพราะเขาเดินผ่านประจำแทบทุกวันที่ไปทำงานที่นั่นตลอดกว่าสามปีตั้งแต่ที่เราเริ่มไปทำงานที่นั่น
จนเห็นเป็นเรื่องปกติว่าเขาจะออกมาพักเวลานี้ๆ รับรุ้ไปเองโดยอัตโนมัติ

มีครั้งนึงด้วยความบังเอิญ วันนั้น
เราทำงานไปฟังเพลงไปร้องเพลงไป แถมมีโยกคอโยกตัวตามจังหวะเพลง
(คือตอนนั้นยังไม่มีพนักงานออกมาพักนะคะ เลยมีอาการหลุดๆนิดหน่อย 555 )
เห็นไกลๆว่ากำลังจะมีคนเดินผ่านมา ทางเดินตรงโต้ะที่เราทำงานสองคน
แต่เราไม่ทันได้สังเกตว่าเป็นใครก็ไม่ได้ใส่ใจ
คว้าเอกสารมานั่งลงทำงานต่อ จังหวะกำลังจะนั่ง เราเหลือบขึ้นมองคนที่กำลังเดินผ่านด้วยความบังเอิญ
เป็นหนุ่มญี่ปุ่นสองคน คนแรกเป็นคุณลุงMD
ส่วนคนที่เดินตามหลังคุณลุงMD. คือคุณยุ่นที่ชอบออกมานั่งพักคนเดียวคนนั้น
ปกติทุกครั้งที่เห็นเขา เขาจะทำหน้าตาเฉยๆ เคร่งขรึม
แต่วันนี้จังหวะที่สบตากับเขา คือเหมือนเขากำลังเหล่มองเราอยู่แล้วเดินอมยิ้มมาตั้งแต่ตรงโน้นล่ะมั้ง
พอสบตาเขาปุ้บ เขาหุบยิ้มแล้วหลบสายตาเราไปมองพื้นทันที. เอ้า!!

พอตั้งแต่วันนั้น ทุกครั้งที่เราไปทำงานที่นั่น เราจะมองหาอีตาคนนี้ซะงั้น 5555

เหมือนเรามีความข้องใจว่า ที่ฮีโผล่มาให้เราเห็นบ่อยๆ หรือฮีก็แอบมองเราอยุ่เหรอ ?
ทีนี้ตอนเช้าก่อนทำงาน แก้งค์ยุ่นจะชอบมากินกาแฟกินขนมกินน้ำตรงข้างหลังโต้ะที่เราทำงาน
เราเริ่มหันหลังไปมองข้างหลัง เจอจริงๆค่ะ
แต่ฮีจะไม่อยุ่กะพวกยุ่นกลุ่มแร่ดที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เหล่เราตรงนี้นะคะ
โน่น นน ไปนั่งอยุ่โต้ะมุมในหลืบ กับคุณลุงMD กับยุ่นแก่ๆอีกคนนึง
สองลุงที่นั่งกับเขานั่งกินขนมไปสไลด์โทสับไป แต่ฮีสิคะ นั่งมุมหันข้างหน้าหันไปทางนุ้น
แต่ลูกตาฮีนี่เหล่จ้องมาที่เรา คราวนี้กลายเป็นเราที่ก้มหน้างุดหันหลังกลับมาโต้ะทำงานแทบไม่ทัน
จุดนั้นสติ สตังหายหมดค่ะ เขิลแรง หึ้ยย ไม่นะ! จริงเหรอเนี่ย ?!

จากนั้น ทั้งตอนเช้าก่อนทำงาน ตอนพักกลางวัน หรือช่วงเย็น(เราจะทำงานที่นั่นจนถึง 19.30ทุกวัน)
เราจะรอเวลาตอนเขามา แอบมองหาเขา แล้วก็จะเห็นเขาเดินมาไกลๆ
แต่สายตานี่คือ เราเห็นเขามองเราจากไกลๆมาเลยทุกครั้ง พอฮีแวะซื้อขนมซื้อน้ำ
ฮีสั่งของเสร็จระหว่างรอแม่ค้าหยิบของให้ ฮีจะหันมามองเรา
พอเราเห็นเขามองเราอยุ่ แต่เขาไม่เคยได้สบตาเราเกินสามวิ เรื่องจะสบตาแล้วยิ้มให้กันยิ่งไม่มีทาง
เป็นเพราะเรารีบหลบสายตาเขาแทบไม่ทัน เขิลอะไรวะกู ปั้ดโธ่?

คือเราเขิลเขามาก ไม่กล้ามองเขาสะเลย เพื่อนก็บิ้วเราเหลือเกิน 'เขามองเมิงอีกแล้ว เขาปิ๊งเมิงแน่ๆ'

จากวันน้ันที่บังเอิญไปสบตากะเขาครั้งแรก จนมองกันไปกันมาแบบนี้ก็ปีกว่าแล้ว ..

เขาก็ยังเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เราไปทำงานที่นั่น เราเองก็ยังเขิลแบบนี้ทุกครั้ง
แอบศึกษามาว่าหนุ่มญี่ปุ่นขี้อาย เวลาชอบใครไม่ค่อยเป็นฝ่ายจีบก่อน แต่จะชอบโผล่มาให้เห็นบ่อยๆ
เราจะคิดเข้าข้างตัวเองไปไหมคะว่าเขาก็สนใจเรา

ถ้าเราจะรวบรวมความกล้าจ้องตาเขากลับ แล้วยิ้มให้เขาจะดีไหมคะ
แล้วถ้าเขายิ้มให้เราจะทำไงต่ออ่ะ ไปไม่เป็นเลยจริงๆค่ะ